ΧΡΟΝΟΓΡΑΜΜΗ

Τα τελευταία χρόνια δεν βάζω πλέον το ξυπνητήρι στο ακριβώς της ώρας γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να στρογγυλοποιείται ο αριθμός πάντα.

Μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, ένα παλιό κουσούρι που προσπαθώ να αξιοποιήσω. Με τον καιρό, αυταπατώμαι ότι πλέον μπορώ να βγάλω ημερήσια διάταξη, να διαλέξω ποιο μισαδάκι θα φυλάξω κάτω απ’ το μαξιλάρι και θα χαράξει μαζί μου το πρωί.

Κοιμάμαι πάντα μετά τις τρεις. Το πρωινό ξύπνημα η χειρότερη στιγμή της ημέρας. Υπάρχουν πρωινά που για κάποια δευτερόλεπτα προσπαθώ να αναγνωρίσω το δωμάτιο και συνεπώς την πόλη που βρίσκομαι. Το ότι δεν είμαι πρωινός το ξέρουν όλοι οι δικοί μου – δεν μου τηλεφωνούν ποτέ πριν από το μεσημέρι.

Διπλός εσπρέσο και μπάνιο με κρύο νερό. Τις περιόδους που γράφω αυτή είναι η καλύτερη ώρα, η ώρα που γράφω. Τις περιόδους που δεν γράφω, είναι η ώρα που κάνω το διάβασμα μιας λίστας βιβλίων που έχω διαλέξει καιρό πριν. Ο,τι νομίζω ότι θα με μάθει να γράφω και ό,τι νομίζω ότι πρέπει να διαβάσει κανείς είναι σ’ αυτήν τη λίστα.

Ξυπνάω με αρκετά μεγάλη δυσκολία. Αυτές τις μέρες που βρίσκομαι σε μια έντονη παραγωγική διαδικασία ο ύπνος μου βασανίζεται, βλέπω σκηνές της παράστασης. Σηκώνομαι και τώρα που είναι καλοκαίρι βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω τον κήπο. Δεν τρώω το πρωί, δεν κάνω τα «κανονικά» πράγματα όταν είμαι σε αυτή τη διαδικασία.

Πάντα ήσουν πρωινός τύπος. Πάντα πεινάς το πρωί. Πολύ! Τρως δημητριακά. Πολλά! Διαβάζεις ειδήσεις στο Δίκτυο. Τα διεθνή και μετά λίγο αθλητικά, έτσι για να γελάσεις. Ερχεται η σειρά του καφέ: ελληνικός διπλός μέτριος. Οχι γιατί σε ξυπνάει, αλλά γιατί σου αρέσει! 

«Δεν γράφω αυτόν τον καιρό. Μόνο σκέφτομαι το γράψιμο. Παράξενο… όταν δεν γράφεις, οι λέξεις καταλαμβάνουν ακόμα μεγαλύτερο χώρο στον νου σου».

Η ομορφιά της μουσικής για μένα είναι ότι δεν παύεις ποτέ να μαθαίνεις καινούργια πράγματα.

Kοιμάμαι στην οδό Αθηνάς, ξυπνάω στην οδό Αθηνάς. Aν και το κανονικό μου σπίτι είναι στον Πειραιά, μένω στο bijoux de kant hood, που τον τελευταίο καιρό έγινε και εργαστήριο, και υπνωτήριο, και μυστικός κήπος. 

Μου αρέσει να βλέπω τον έναστρο ουρανό, που μου υπενθυμίζει πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος μπροστά στο τεράστιο σύμπαν.· είναι πολύ καθησυχαστικό.

Εδώ και λίγο καιρό, αντίθετα με το παρελθόν, ξυπνώ πολύ νωρίς, γύρω στις 6. Ενας ελληνικός καφές και ένας εσπρέσο λούνγκο, μαζί με μερικά (αρκετά) τσιγάρα είναι αναγκαία για να πάρω μπρος. 

«Η διαδικασία της ετοιμασίας της ζύμης με χαλαρώνει. Σκέπτομαι συνειρμικά για μία ακόμη φορά ότι όταν μεγαλώσω λίγο ακόμη, θα ήθελα να γίνω κεραμίστρια.»