ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ

Βράδυ Παρασκευής στην πλατεία Βικτωρίας, μαζί με τον συνήθη πληθυσμό των μεταναστών ήσαν συγκεντρωμένοι καμιά διακοσαριά μαχητές του αγώνα κατά του εγκλεισμού.

Βιάζομαι λίγο, αφού το ημερολόγιο δείχνει 4 Νοεμβρίου και εγώ σκέφτομαι τι θα γίνει στις 17.

Εν αρχή ην ο κοινωνικός αποκλεισμός. Τα πρώτα χρόνια της ισλαμικής τρομοκρατίας, οι αγαθές συνειδήσεις της Δύσης την απέδιδαν στην κοινωνική ανισότητα.

Την ίδια περίοδο, στη χώρα μας δρούσε η εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Αν δεν κάνω λάθος, παρά τα όσα τερατώδη έβγαιναν από το στόμα των συμμοριτών της, ποτέ δεν παραπέμφθηκε με τον αντιρατσιστικό νόμο.

Προτάσεις για διόρθωση του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου επί τα βελτίω. Να ορισθεί επιτροπή εκπαιδευτικών οι οποίοι, χάριν της ιστορικής αληθείας, να επέμβουν σε κείμενα που αναφέρονται στο αλβανικό έπος.

Επιτέλους, βρήκαμε τον εαυτό μας. Τον ατίθασο, τον ανυπάκουο, τον μονίμως θυμωμένο. Σε δημοτικό σχολείο, μόνο 30 μαθητές από τους 300 δέχθηκαν να κάνουν τεστ κορωνοϊού.

Δεν θα βρεθεί κάποιος να μηνύσει τον πρόεδρο Μακρόν για ισλαμοφοβία;

Τρία χρόνια πριν, αν δεν κάνω λάθος, άρθρο μου σε αυτήν την εφημερίδα είχε προκαλέσει την μήνιν των ορθοφρονούντων. Ηταν ένα κείμενο με αφορμή το Athens Gay Pride της χρονιάς εκείνης.

Προχθές αναρωτιόμουν ποιος έσπασε την καρέκλα που φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Τι θα γιορτάσουμε το 2021; Αν ήμασταν Γάλλοι ή Αμερικανοί δεν θα αναρωτιόμασταν. Γιορτάζουμε το Εθνος. Η λέξη nation και με τη γαλλική και με την αγγλική προφορά κυκλοφορεί ελεύθερη στη ρητορεία των πολιτικών ηγετών τους.

Η λέξη «καταληψία» παραπέμπει σε παθολογική διαταραχή που μοιάζει με ύπνωση.

Το μεσονύκτιο είναι μια ιδέα. Είτε δειπνείς ακόμη, είτε πίνεις ακόμη, είτε εργάζεσαι, είτε κοιμάσαι, είτε διαβάζεις, δεν αντιλαμβάνεσαι το πέρασμά του.