Μέρες τώρα με τριγυρίζει ο στίχος από το υπέροχο τραγούδι του Πορτοκάλογλου. Αν και πάντα θεωρούσα την κατηγοριοποίηση σε γενιές ισοπεδωτική. Είναι ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για να αποφύγεις το βάρος της ατομικής ευθύνης. Απ’ την άλλη, είναι ένα είδος κοινωνικής ένταξης μέσα από κοινές εμπειρίες που ξεπερνούν τη θέλησή σου, τις επιθυμίες σου, τη […]