ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ

Η σπονδυλική στήλη της εκλογικής επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ κτίστηκε στον υφέρποντα αντι-ευρωπαϊσμό.

Αφήνω κατά μέρος το μελό της καταστροφής. Το «τσιμέντωμα» της διαδρομής μεταμορφώνεται σε λεωφόρο που θα περάσουν φορτηγά εννέα μέτρων για τις ανάγκες της φωτογράφισης που σκοπεύει να κάνει μες στον Ιούνιο ο οίκος Dior.

Αλλαξε κάτι από το φθινόπωρο όταν η κυβέρνηση έδινε τη μάχη για την πανεπιστημιακή αστυνομία; Διεπιστώθη μεταστροφή της κοινής γνώμης, η οποία στην πλειονότητά της τότε συμφωνούσε με το σχέδιο;

Διάβασα στο χθεσινό φύλλο της «Κ» την επιστολή της κ. Γεωργίας Αγγελοπούλου «εκ μέρους των εναπομεινάντων κατοίκων του Ψυρρή».

Δεν θυμάμαι αν ήταν το 1981 ή το ’82 όταν προβλήθηκε στις αίθουσες η ταινία «Ανθρωπος από μάρμαρο» του Αντρέι Βάιντα.

Η χώρα μας δεν παράγει αυτοκίνητα, όμως παράγει πολιτισμό. «Παράγει» τρόπος του λέγειν.

«Ηρθα να επιθεωρήσω τα έργα που κάνετε». Θα μπορούσε να την είχε ρωτήσει: «Εσύ τι δουλειά έχεις εδώ πέρα;». Ομως ο άνθρωπος διαθέτει έμφυτη ευγένεια.

Θεωρώ κρίσιμο σκαλοπάτι στην πορεία μου για την ωριμότητα το πέρασμά μου από τη ζώνη της βεβαιότητας στο λυκόφως της αβεβαιότητας.

Ο παπανδρεϊσμός ανέδειξε τον Κοσκωτά. Ηταν μια επιτυχημένη επιχείρηση Τύπου η οποία, πριν καταρρεύσει με τον πάταγο της διαπλοκής, πρόλαβε να διαγράψει την πορεία της.

Εδώ και μερικές εβδομάδες παρατηρώ ότι οι συμπολίτες μου, που μοιράζονται τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας, έχουν αλλάξει συμπεριφορά.

Σε καιρούς ευνοϊκότερους από τους σημερινούς είχε ξεκινήσει διάλογος ανάμεσα σε μερικούς Τούρκους και Ελληνες συγγραφείς με σκοπό την εξομάλυνση των εθνικιστικών αιχμών στα σχολικά βιβλία.

Τις τελευταίες ημέρες διαβάζω και ακούω για μαζικές διαδηλώσεις συμπαράστασης στους Παλαιστινίους. Δεν αφορούν τις δικές μας του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΜΕ, αφού παρ’ ημίν δεν απαιτείται συγκέντρωση πλήθους για να διακοπεί η κυκλοφορία.