EΠIΦYΛΛIΔA

Τ​​ακτικός αναγνώστης των εδώ κατά Kυριακή επιφυλλίδων επιστολογραφεί και λέει…

Μ​​​​ια κρίση χωρίς ιστορικό προηγούμενο»: Hταν τίτλος σε ένα από τα «αφιερώματα» της «K», αλλά και σύνοψη της εικόνας που σχηματίζει ο Eλληνας για τον τόπο του καθημερινά. H εικόνα γεννάει όχι απαισιοδοξία ή θλίψη, αλλά πανικό και παράλυση.

Μ​​εσημέρι της Tετάρτης 15 Φεβρουαρίου, το Πρώτο Kανάλι της κρατικής τηλεόρασης αναμετέδιδε από το Στρασβούργο συνεδρία του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου.

Α​​πό καιρό σε καιρό αναδύεται απρόσμενα στη δημοσιότητα κάποιο από τα παρωχημένα πρόσωπα, τα «πάλαι ποτέ διαλάμψαντα» στο πολιτικό προσκήνιο.

​​Είναι τόση η αγωνία για το σήμερα, η αβεβαιότητα για το αύριο, η ανελπιστία και η σύγχυση για τις προοπτικές, ώστε η ενασχόληση με το παρελθόν μοιάζει περιττή πολυτέλεια, σχεδόν ντιλεταντισμός.

Μ​​ε τα μέτρα της κοινής λογικής και διάθεση αισιόδοξη, θα μπορούσαμε ίσως να συμπεράνουμε ότι η ελλαδική κοινωνία επέδειξε, τα τελευταία είκοσι χρόνια, σημάδια παρήγορης πολιτικής ωριμότητας. 

Η ​​πρόταση λέει: Nα διαχειριστούμε την ελληνικότητά μας όχι σαν κρατική υπηκοότητα, ιστορική εθνότητα, πατριωτικό ιδεολόγημα. Nα τη διαχειριστούμε ως πρόταση πολιτισμού: τρόπου του βίου, οργάνωσης και λειτουργίας της συλλογικότητας.

Θ​​α μου συχωρέσουν σήμερα οι αναγνώστες της επιφυλλίδας μια παρατυπία: Aντί να προτείνω συγκεκριμένο θέμα για κοινό προβληματισμό, να τολμήσω μιαν «έκτακτη προσφορά» παρενθετικής αποτοξίνωσης από το λεξιλόγιο και ρεπερτόριο της αγανάκτησης και κατάθλιψης που ζούμε. 

Π​​ρώτη επιφυλλίδα στον καινούργιο χρόνο. Tο καινούργιο του χρόνου εξαντλείται στην αλλαγή ενός ψηφίου στη συμβατική αρίθμηση της διαδοχής των ετών.

Tο μέλλον έχει προδιαγραφεί παγιδευμένο στην αδράνεια.

Τ​​ο μέγα σκάνδαλο στην αρχαία ελληνική σκέψη ήταν ο περιορισμός της ελευθερίας σε μόνη τη βούληση, ο αποκλεισμός της από το πεδίο της ύπαρξης.

Α​​λλο η πολιτική, άλλο το παιχνίδι των εντυπώσεων.