ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ

Μήπως τελικά βλέπαμε έναν διασκεδαστή που είχε έρθει από την κόλαση και τώρα βρισκόταν εν ειρήνη με τον παλιό του εαυτό;

Σε διαφορετικές αλλά σημαντικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, κρίσιμες μάζες διεκδικούν στόχους μεταξύ των οποίων δεν διακρίνεται εύκολα κάποιου είδους ταύτιση.

Ο Παζολίνι νιώθει και αυτός ένας προφήτης μόνος, ακατανόητος, που συγκεντρώνει πάνω του το θανάσιμο μίσος της εξουσίας και της κοινωνίας, με σπαραχτική αγάπη για τους φτωχούς και τους απόβλητους.

Οσο ο Αλέξανδρος Διομήδης διακρίνεται στο στερέωμα της πολιτικής στην Ελλάδα, η Ελένη Ντάνενμπεργκ χάνεται και εκμηδενίζεται στις αγωνίες της επιβίωσης και στον πολιτικό ζόφο της Γερμανίας.

Βρίσκαμε καταφύγιο στα εμπορικά κέντρα που είχαν δυνατό κλιματισμό. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Στα εμπορικά κέντρα μπορούσες να φας, να ψωνίσεις, να πας τουαλέτα, ακόμη και να κοιμηθείς.

Αυτό που δεν διευκρινίζεται στο ντοκιμαντέρ είναι ότι ως «υπονόμευση της Ρωσίας» θεωρείται οποιαδήποτε διαφωνία με τον Πούτιν.

Εκλεισαν φέτος δέκα χρόνια από τον θάνατο του Κωστή Παπαγιώργη (1947-2014) και τα αθησαύριστα σε βιβλίο κείμενά του είναι ακόμη πάρα πολλά. Η συγκέντρωσή τους πάντως έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται καλά. Κυκλοφόρησε πριν από λίγο ένας ακόμη τόμος: «Τα βιβλία των άλλων, ΙΙ. Ελληνες στοχαστές» (Καστανιώτης), με επιμέλεια και εξαιρετική εισαγωγή του Δημήτρη Καράμπελα.

Ο νέος δίσκος του Gurdjieff Ensemble, «Zantir», εστιάζεται σε έργα του Αρμένιου, ελληνικής καταγωγής, φιλοσόφου, πνευματικού δασκάλου και συνθέτη, παιγμένα με ανατολικά παραδοσιακά όργανα.

Για πολλούς λόγους, η συγκεκριμένη κατάληξη, στο φάσμα των συλλογικών ασυνείδητων συναισθηματικών φορτίσεων στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, έχει χαρακτηριστικά που κυμαίνονται από το εξωτικό μέχρι το πρωτόγονο.

Οταν έστω και ένας άνθρωπος ζει οικονομικά εξαθλιωμένος, τότε δεν μπορεί να γίνεται λόγος για πολιτεία ανθρώπινη, θεωρεί ο Σαρλ Πεγκί.

Αυτός που δεν συμμετέχει στα κοινά δεν αναζητά την απόκριση του άλλου. Γίνεται αόρατος κάθε φορά που αισθάνεται ότι ζει σε έναν πολιτισμό που δεν νοιάζεται.

Σύμφωνα με τη Γαλλίδα συγγραφέα Ορελί Ζαν, δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ τέλειος αλγόριθμος, αλλά ούτε και πραγματικά ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη.