ΦAΛHPEYΣ

Οπως τόσοι άλλοι, είχα μείνει κι εγώ με την εντύπωση ότι ο Τσίπρας δεν ήθελε συζήτηση για τα αίτια της ήττας (δεν τον συμφέρει σε καμία περίπτωση) και ότι το θέμα είχε παραπεμφθεί σε κάποια επιτροπή για να το πνίξει, όπως μόνον οι επιτροπές ξέρουν να το κάνουν. 

Από την ωραία Ναύπακτο (το Lepanto του 16ου αιώνα), όπου βρέθηκε για την επέτειο της ομώνυμης ναυμαχίας του 1571, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ας το πω ποιητικά, «κατακεραύνωσε» τον Ερντογάν και τη φιλοδοξία του να επεκτείνει την επικράτεια της Τουρκίας εις βάρος της Συρίας.

Μαζεύω εκτιμήσεις, από δεξιά και αριστερά, και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι ότι με την πιο αυστηρή και λιγότερο γενναιόδωρη εκτίμηση η κυβέρνηση έχει μπροστά της άλλους τέσσερις μήνες.

Ο Δ. Παπαγγελόπουλος δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του έναντι των κατηγοριών που αντιμετωπίζει, αλλά κατηγόρησε τους κατηγόρους του, επιτιθέμενος κυρίως στην προσωπικότητα των μαρτύρων και σπέρνοντας απειλές. 

Ο Ρασπούτιν της Ιστορίας δεν ήταν βέβαια κανένα ομορφόπαιδο. Ομως, παρότι κακομούτσουνος, είχε τη γοητεία του – και δεν εννοώ τα θρυλούμενα περί των ερωτικών του επιδόσεων.

Λυπάμαι ειλικρινά τον Τζέφρεϊ Πάιατ, που προφανώς πασχίζει τόσο πολύ για τη δουλειά του. Αφότου θα πληροφορήθηκε το τηλεφωνικό «deal» του Τραμπ με τον Ερντογάν, και μάλιστα προτού σχεδόν προλάβει να φύγει από την Αθήνα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, θα πρέπει να είναι με χάπια στο κρεβάτι. Ισως και με μια παγοκύστη στο κεφάλι.

Μένει πιστός στις φιλοδοξίες του: εξακολουθεί να αγωνίζεται για να καταστρέψει την Ευρώπη, με τη διαφορά ότι τώρα βρήκε νέο όπλο. Αφού απέτυχε να πλήξει το ευρώ μέσω της ελληνικής χρεοκοπίας, ο Βαρουφάκης επανέρχεται στον στόχο, με όπλο του την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.

Επιτέλους! Αυτή, δηλαδή η προχθεσινή, ήταν μια απεργία που είχε νόημα και σκοπό. Μια απεργία που δεν έγινε για το στενό συμφέρον του ενός ή του άλλου κλάδου, αλλά για το κοινό καλό και το γενικό συμφέρον. 

Ο Δημήτριος Λουδοβίκος Ραϋμόνδος Ουμβέρτος Ερνέστος Αβραμόπουλος επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οπως εξήγησε, η επίσκεψη ήταν στο πλαίσιο «ενός γύρου αποχαιρετισμού των όπλων».

Νομίζω ότι αδίκως ανησυχούν οι νεκροί στον κάτω κόσμο της Χαριλάου Τρικούπη. Ηρεμήστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μεταμορφώνεται σε ΠΑΣΟΚ. 

Η αμερικανικής προέλευσης παράδοση του «blackface», δηλαδή ενός λευκού που μακιγιάρεται σαν μαύρος και παριστάνει τον μαύρο, είναι καθαρά ρατσιστική. Εχει τις ρίζες της στον φτωχό λευκό έποικο των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα και στην απειλή που αισθανόταν, τόσο από τους απελεύθερους μαύρους όσο και από την προοπτική της τελικής απελευθέρωσης των δούλων στις πολιτείες του Νότου. 

Oταν το θέατρο άρχισε να διεισδύει στην αμερικανική Δύση, το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα, το σοκ για τους εποίκους, που δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους κάτι παρόμοιο, ήταν μεγάλο.