ΦAΛHPEYΣ

Εκείνη την Τετάρτη που η τηλεόραση μετέδιδε την ομιλία του Μητσοτάκη στο υπουργικό συμβούλιο (την καταραμένη Τετάρτη του καύσωνα, που την άρπαξα από τον κλιματισμό…), δύο πρώην συνάδελφοι του Κυριάκου, οι οποίοι ζουν πλέον στο Λονδίνο (όχι μαζί, ο καθένας με την οικογένειά του…) ένιωσαν την ανάγκη να μιλήσουν μεταξύ τους στο τηλέφωνο. 

Πολύ φυσικό η Πάτρα και το Πανεπιστήμιό της να επιθυμούν διακαώς την ίδρυση Νομικής Σχολής στην πόλη τους. Ποιος δεν θα ήθελε περισσότερα πτυχία Νομικής; Οχι μόνο για τους ικανούς ή τους αρίστους, αλλά για τον λαό! Για τον καθένα που έχει το δημοκρατικό δικαίωμα και τη δημοκρατική ευθιξία, που θα έλεγε ο Τσίπρας, να θέλει ένα πτυχίο Νομικής για τη συλλογή του. 

Πρέπει να ήταν κάπου στις αρχές της κυβέρνησης ΓΑΠ, δεν είμαι σίγουρος. Πάντως, ήταν η εποχή κατά την οποία στην Ελλάδα οι άνθρωποι του ΓΑΠ έσφυζαν από αυτοπεποίθηση –και τεστοστερόνη– που τους είχε δώσει η νίκη με σχεδόν 44% (43,92%) στις εκλογές του 2009 και, κυριολεκτικά, δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Γι’ αυτούς, ήταν […]

Η σημασία της νίκης που πέτυχε η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές είναι γνωστή – λιβανιστήρια δεν χρειάζονται. Oμως, οι 158 βουλευτές της Ν.Δ. δεν είναι αυτό που θα λέγαμε ασφαλής πλειοψηφία. 

Ισως φταίει το ξενύχτι των ημερών, ίσως η ταχύτητα με την οποία προχωρούν οι εξελίξεις. Πάντως, όταν σκέπτομαι ότι μόλις τρεις ημέρες έχουν περάσει από τις εκλογές μού φαίνεται πολύ λίγο – γιατί εγώ αισθάνομαι ότι κοντεύουμε να κλείσουμε εβδομάδα; 

Ο νέος πρωθυπουργός εγκαθίσταται, όπως ξέρετε, στο παλιό υπουργικό γραφείο του, επί της Βασ. Σοφίας. Το ευχάριστο εδώ είναι ότι η μετακόμιση γίνεται για λόγους οργανωτικούς, για την καλύτερη λειτουργικότητα του πρωθυπουργικού γραφείου δηλαδή.

Οι αναλύσεις από αύριο, όταν η μεγάλη εικόνα θα έχει ξεκαθαρίσει. Προτιμώ επί του παρόντος να απολαύσω την ελπίδα που εκπληρώθηκε, μέχρι να αρχίσει να δοκιμάζεται από την αναμέτρησή της με την πραγματικότητα. (Παραμένω αθεράπευτα ρεαλιστής και σε στιγμές ενθουσιασμού…)

Πραγματικά, χάρηκα που το διασκέδασε ο πρωθυπουργός στον ΣΚΑΪ (το είπε – βεβαίως, με τη δέουσα συγκαταβατικότητα στο ύφος), γιατί και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, είμαι βέβαιος, το διασκεδάσαμε εξίσου: ήταν win-win, δηλαδή.

Ποιος ήταν ο σκοπός για τον οποίον ο Αλέξης Τσίπρας καταδέχθηκε να πάει στον ΣΚΑΪ; (Καταδέχθηκε, σωστά το λέω, διότι από την πρώτη στιγμή της συνέντευξης δεν έκρυψε τον θυμό του για τον σταθμό στον οποίο βρισκόταν και για εκείνους που τον εκπροσωπούσαν.)

Τι άλλο θα ακούσουμε στις τέσσερις ημέρες που έμειναν, με τη σημερινή, αναρωτιέμαι. Ευτυχώς, θέλω να πω, που τελειώνει η προεκλογική περίοδος, διότι, έτσι όπως κατρακυλά ο Τσίπρας από μέρα σε μέρα σε όλο και μεγαλύτερα βάθη γελοιοποίησης, φοβάμαι ότι στο τέλος θα πιάσω τον εαυτό μου να τον λυπάται κιόλας – σχήμα λόγου, βεβαίως.

Απόγνωση ενόψει ήττας, αυτό είναι. Δεν εκδηλώνεται για πρώτη φορά στην πλευρά της απερχομένης κυβέρνησης, συσσωρευόταν σταθερά και φούσκωνε από τις ευρωεκλογές και ύστερα· τώρα, απλώς ξέφυγε και είναι πια ανεξέλεγκτη. 

Δοκίμασα στο μυαλό μου διάφορους «κομψούς» τρόπους για να θέσω το ζήτημα και, τελικά, προτίμησα τον απλούστερο, δηλαδή την ευθύτητα. Θέλω να σας προτείνω υποψηφίους για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου: σε ποιους να δώσετε σταυρό προτίμησης.