ΦAΛHPEYΣ

Αναλογισθείτε τι ζήσαμε μέσα σε λίγες ώρες: πρόεδρος γυναίκα και μάλιστα γενικής και θερμής αποδοχής, πρόεδρος, επιπλέον, που φαίνεται ότι θα εκλεγεί από τη Βουλή την προσεχή Τετάρτη με πρωτοφανή πλειοψηφία.

Για όσους διαμαρτυρόμαστε για τις δυσάρεστες εκπλήξεις που επιφυλάσσει στον απλό άνθρωπο ο βίος στην Ελλάδα, ιδού επιτέλους και η άλλη όψη του νομίσματος, μία ευχάριστη έκπληξη: από τον Παυλόπουλο στη Σακελλαροπούλου! 

Μετά το τέλος μιας επίσημης τελετής, προσφάτως, ένας δημοσιογράφος ρώτησε ευσχήμως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν θα είναι και πάλι πρόεδρος. 

Χθες, στο εξοχικό παλάτι της βασίλισσας Ελισάβετ έγινε η δίκη του πρίγκιπα Χάρι: τα είπε, κυρίως τα άκουσε και, οπωσδήποτε, κάπου θα κατέληξαν. 

Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα ταμπού στον δημόσιο λόγο γύρω από τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί, το οποίο, όπως όλα τα ταμπού, οφείλει να μένει άρρητο.

Είναι πολύ εξυπηρετικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αμολήσει σε σταθμούς και κανάλια τους πιο ήπιους από τους εκπροσώπους του, για να μας εξηγήσουν γιατί η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ήταν «φιάσκο». 

Μπράβο. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στον έλεγχο του θυμού του – μπράβο! Τον ρώτησαν, φέρ’ ειπείν, σε εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης, γιατί να μην επανεκλεγεί ως Πρόεδρος ο Προκόπης Παυλόπουλος, και εκείνος απάντησε ότι «είναι πολύ δύσκολο να μην είσαι καλός Πρόεδρος». 

Σύμφωνα με τους στοιχειώδεις κανόνες του επαγγέλματος, θα όφειλα να ξεκινήσω το σημερινό σημείωμα με την «είδηση» ή, τέλος πάντων, με το ειδησεογραφικού ενδιαφέροντος στοιχείο του κειμένου. 

Διπλωματικά, η Ελλάδα αντέδρασε αποτελεσματικά στις πρόσφατες τουρκικές προκλήσεις. Εγινε πολλή δουλειά στο παρασκήνιο, με συντονισμό διαφόρων διαύλων για την προώθηση της ελληνικής θέσης και η πεποίθηση στην κυβέρνηση είναι ότι, διπλωματικά, εξουδετερώθηκαν οι τουρκικές αξιώσεις. 

Για την περίπτωση της χθεσινής απεργίας στο μετρό, θα μπορούσαμε να προσαρμόσουμε το περίφημο ρητορικό σχήμα από την ομιλία με την οποία ο Τσώρτσιλ απέτισε φόρο τιμής στους πιλότους της Μάχης της Αγγλίας. 

Η φασαρία –γιατί «συζήτηση» δεν τη λες με τίποτα– που ξέσπασε με αφορμή το άρθρο του Κώστα Σημίτη, για την εγκατάλειψη της στρατηγικής του Ελσίνκι από την κυβέρνηση Καραμανλή το 2004, ενεργοποίησε το ρήγμα μεταξύ εκσυγχρονιστών και συντηρητικών, που διατρέχει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.

Οπως πάντα, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη από την εικόνα της. Τα καλά νέα στις βρετανικές εκλογές ήταν ότι έχασε ο ιδεολογικός απόγονος του Στάλιν· τα κακά νέα ότι κέρδισε ο clown με την ξεθωριασμένη σφουγγαρίστρα για μαλλί.