FOLLI FOLLIE

Είναι μεγάλο και καραμπινάτο το σκάνδαλο της Folli Follie. «Μαύρο» χρήμα, εικονικά έσοδα, πραγματικά έξοδα για πολυτελή διαβίωση, ελεγκτές «μαϊμού», συν χιλιάδες εξαπατημένοι που έβαλαν τα πολλά ή λίγα λεφτά τους για να αγοράσουν μετοχές που δεν άξιζαν ούτε το χαρτί στο οποίο ήταν τυπωμένες.

Εκεί όπου η πολιτική αντιπαράθεση εστιαζόταν στη διαχείριση της πανδημίας και τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της ήταν στην πρώτη θέση της επικαιρότητας, μία έκθεση εγνωσμένου κύρους ελεγκτικής εταιρείας για τα έργα και τις ημέρες των μεγαλομετόχων της Folli Follie –εταιρεία πρότυπο για πολλά χρόνια– ήρθε να ταράξει τα νερά.

Την πρωτοφανή ολιγωρία των εποπτικών αρχών να αναλάβουν δράση μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου της Folli Follie από το αμερικανικό fund QCM αποκαλύπτει η έκθεση ελέγχου της PricewaterhouseCoopers.

Αν ταξινομούσαμε τους αριστερούς με βάση το ύφος τους, ο Μάκης Μπαλαούρας θα κατατασσόταν αβίαστα στον κλάδο της φλαμπουράρειας –διάβαζε και μακάριας– Αριστεράς.

Δεν πέρασε πολύς καιρός που στην πολιτική σκηνή κυριαρχούσε το δόγμα Ρασπούτιν: «Ας πάνε στον εισαγγελέα και ας αποδείξουν την αθωότητά τους» ή κάτι ακόμη πιο ανατριχιαστικό: «Επειδή δεν είναι ένοχοι, δεν σημαίνει πως είναι και αθώοι».

Για βάναυση παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας και των δικαιωμάτων τους ως κατηγορουμένων, κάνει λόγο σε δήλωση του ο Δημήτρης Κουτσολιούτσος.

Τρία πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο κατά του στελέχους της Folli Follie Ν. Σάκκου.

Ας φανταστούμε ότι κατά την έρευνα για την υπόθεση Novartis εμφανιζόταν ένα email του τύπου «Κύριε Φρουζή, Επικοινώνησαν σήμερα με τον πρόεδρο της επιτροπής, ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Γεωργιάδης υπουργός Ανάπτυξης, ο κ. Ταδόπουλος από το στενό περιβάλλον του Αντώνη Σαμαρά.

Ο κοινός τόπος λέει ότι ένα από τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι η διασπορά της σε πολλές μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις. Η φαμίλια υφαίνει έναν ιστό αδιαφάνειας και χαμηλών προσδοκιών.

Ηταν έντονη η ψευδαίσθηση στα στελέχη της Αριστεράς πως υπερέχουν ηθικά έναντι των ιδεολογικών τους αντιπάλων.

Στο επίκεντρο της έκθεσης της PwC βρίσκεται η εξαγορά της ΚΑΕ, της οποίας η Folli Follie απέκτησε το 52% από το 1999 έως το 2006.

Η περίπτωση της Folli Follie θα μείνει στην παγκόσμια βιβλιογραφία για το επιχειρείν για έναν ακόμη λόγο: επειδή για δεκαέξι χρόνια, από το 2001 έως και το 2017, οι επικεφαλής της εταιρείας κατάφερναν να παρουσιάζουν κάθε χρόνο στις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις πλασματικό κύκλο εργασιών και κέρδη.