ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η σαρκώδης ρίζα με το έντονο άρωμα μεταμορφώνει τάρτες, απλούς πουρέδες πατάτας, ενώ από μόνη της γίνεται εξαιρετικό συνοδευτικό σε πολλά πιάτα.
 

Μαθαίνουμε τι είναι, πώς παρασκευάζεται και πώς χρησιμοποιείται η πιο διάσημη ασιατική σάλτσα.
 

Από τη Μακεδονία έως τη Μάνη και την Κρήτη και από την Ηπειρο έως τα νησιά του Αιγαίου, ολόκληρη η Ελλάδα είναι γεμάτη αγριόχορτα, που εκατοντάδες χρόνια έτρεφαν τους ανθρώπους της υπαίθρου. Η μαρμίτα της ένδειας είχε σκατζίκι, βρακανίδες, κουφολάχανο, καλόγηρο, καβουράκι, αγκιναράκι, σαρακήνικο, χριστάγκαθο και πόσα άλλα με ξεχωριστή γεύση, που γίνονται ακόμα έξοχα φαγάκια. Αυτά δύσκολα τα βρίσκουμε στις αγορές των μεγάλων πόλεων. Υπάρχουν, βέβαια, στις εξοχές σε αφθονία. Ακολουθούν όσα εντοπίσαμε σε λίγα -ακόμα- μαγαζιά (κατόπιν παραγγελίας) ή σε λαϊκές του άστεως.
 

Συμβουλές αγοράς, μαγειρικές οδηγίες και δεκάδες ιδέες αποθεώνουν το λαχανικό που είναι τώρα στα καλύτερά του.
 

Αφού κόψουμε τις μελιτζάνες σε λεπτές φέτες ή ροδέλες ή μεσαίου μεγέθους κύβους, τις τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά σε καυτό λάδι (1 εκ. από τον πυθμένα) μέχρι να ροδίσουν και να μαλακώσουν καλά. Τις αφήνουμε να στραγγίξουν σε χαρτί, τις ραντίζουμε με ελάχιστο ξίδι, τις πασπαλίζουμε με ψιλοκομμένο σκόρδο, μαϊντανό (ή άλλο μυρωδικό) και αλατοπίπερο. […]

Θέλουν  ξεπίκρισμα; Ναι, τουλάχιστον οι φλάσκες. Αφού τις κόψουμε καταπώς ορίζει η συνταγή, καλό είναι να κάνουμε αυτό που έκαναν εμπειρικά οι παλιές νοικοκυρές: τις βάζουμε σε νερό στο οποίο έχουμε προσθέσει χοντρό αλάτι (περίπου 1 γεμάτη κουτ. σούπας για 3 μεγάλες φλάσκες). Τις αφήνουμε για 30 λεπτά – 1 ώρα και στη συνέχεια τις […]

Στο νησί όπου βασιλεύουν τα γιαπωνέζικα εστιατόρια κρύβεται ένας γαστρονομικός θησαυρός: φασόλια καφεμάτικα και κοπανιστές, τυροβολιές και λούζες, ραδίκια του φρυ’άνου και μελόπιτες.

Τι θα φάμε βλέποντας μπάλα;