ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ

​​Ζει εδώ και τέσσερις δεκαετίες στην περιοχή γύρω από την πλατεία Αμερικής. Εχει αλλάξει αρκετά σπίτια από τότε που γεννήθηκε.

Ο κάποτε «μεγαλύτερος κήπος της Αθήνας» έχει αφεθεί και πάλι στην εγκατάλειψη, έξι χρόνια μετά τη δαπανηρή ανάπλασή του.

Ακάλυπτοι χώροι, υπαίθρια πάρκινγκ, ταράτσες, γηρασμένες πολυκατοικίες, κενά κτίρια συνθέτουν μια αλυσίδα παθογένειας.

Την περίοδο 1964-1967, το κτίριο και η περιοχή έσφυζαν από ζωή από τα περίπου 2.000 μέλη που συμμετείχαν στα διάφορα τμήματα της ΧΑΝ.

«Αντί να παίζουμε τον σκύλο και τη γάτα, ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τους πολίτες για να προστατέψουμε και να ομορφύνουμε τον δημόσιο χώρο».

Η εικόνα του αναψυκτηρίου δίνει την εντύπωση ενός δήμου που δεν ενδιαφέρεται για τις ωραίες γωνιές του.

Φωτογραφίες από ποδήλατα-φίρμες παλιάς εποχής, εργαλεία επισκευής αλλά και σύγχρονα μοντέλα παρελαύνουν στο βιβλίο «Το ποδήλατο στην Ελλάδα, 1880 – 2012» του Κυριάκου Ιωσηφίδη.

«Ο δρόμος με τα συναρμολογούμενα», μια σειρά από καταστήματα που προσφέρουν σε συλλέκτες και μοντελιστές το «μικρόβιο της δημιουργίας».

Η ελληνική Βουλή έχει καταθέσει σχετική νομοθεσία για το ποσοστό στην τέχνη το 1997, το ΕΕΤΕ όμως, ως αρμόδιος φορέας διαχείρισης των εικαστικών τεχνών, κωλυσιεργεί στην εφαρμογή της.

Οι αθηναϊκές παιδικές χαρές στην ευρύτερη γειτονιά του κέντρου είτε δεν λειτουργούν είτε σε απογοητεύουν.

Eνας τόπος/τρόπος ανατροπής του απρόσωπου της πόλης. Από τον Αύγουστο του 2014 έως τον Ιούνιο του 2015, 12 δράσεις για τη γνωριμία με το χθες και το σήμερα της γειτονιάς.

Στην Ελλάδα η πολιτική εξουσία δεν κατανοεί πως το ποδήλατο μπορεί να αποτελέσει την πιο απλή λύση στα πιο σύνθετα προβλήματα.