Ιστορία

Επικά ταξίδια πραγματοποιούνταν ανάμεσα στην αμερικανική ήπειρο και την Πολυνησία, όπως υποδεικνύουν νέα γενετικά στοιχεία. Οι αυτόχθονες Αμερικανοί και οι Πολυνήσιοι συναντήθηκαν και αντήλλαξαν γενετικό υλικό, περίπου το 1.200 μ.Χ., σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είναι, σύμφωνα με τις απαντήσεις, ο απόλυτος σταρ στο πάνθεον των ηρώων (92,7%). Την ίδια στιγμή όμως, για τον Αναστάσιο Πολυζωίδη, πολιτικό και δικαστή που μαζί με τον Γεώργιο Τερτσέτη αρνήθηκαν να υπογράψουν την απόφαση καταδίκης σε θάνατο για εσχάτη προδοσία του Κολοκοτρώνη κ.ά., δηλώνουν άγνοια δύο στους τρεις ερωτώμενους.

Στους προβληματισμούς για την κατάλληλη συγκρότηση των επετειακών εκδηλώσεων του 1821 προέχουν τα ιστορικά, πολιτικά και πολεμικά γεγονότα.

Μορφή του ευρύτερου ελληνισμού της Ανατολής, με εκείνη την πλατιά έννοια που απέκτησε μετά τα έτη-σταθμούς 1923, 1955, 1964, ήταν ο Διαμαντής Ανεστίδης (1933-2013), αλησμόνητος δάσκαλος και ακάματος εργάτης του πνεύματος.

Μετά το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974, με το οποίο ο λαός αποφάνθηκε υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, ανέκυψε το ζήτημα της ανάδειξης προσωρινού Προέδρου της Δημοκρατίας έως ότου εκλεγόταν ο νέος Πρόεδρος σύμφωνα με τη διαδικασία που θα προέβλεπε το μελλοντικό Σύνταγμα της χώρας. 

Ηταν 14 Δεκεμβρίου 1956 όταν ο Δημήτρης Ψαθάς έγραφε στην εφημερίδα «Τα Νέα» μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «Οποιες ιδέες πολιτικές κι αν έχεις [αναγνώστη], άφησέ τες έστω και για μια στιγμή. […] Αγαπώ με πάθος τους τίμιους κι αλέκιαστους ανθρώπους. […] Ο Βάρναλης για μένα είναι το φεγγοβόλο πρότυπο που διατηρεί σ’ όλα του τα χρόνια την θεία εκείνη αρμονία –την πλήρη ισορροπία– ανάμεσα στη ζωή του και το έργο του. 

Το Πολιτειακό ήταν από τις κρισιμότερες εκκρεμότητες που μεταπολιτευτικά όφειλε να διευθετήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και, θεωρητικώς τουλάχιστον, από τις πιο δυσεπίλυτες: «Πατούσε» σε ψυχολογικό υπόστρωμα βαθύ, έντονα αποτυπωμένο στο λαϊκό συλλογικό ασυνείδητο, παραγωγό έντονων –πολλοί δε πίστευαν και δυσεκρίζωτων– πολιτικών/παραταξιακών ταυτίσεων. Ασφαλώς, δε, επρόκειτο για ένα ζήτημα το οποίο μόνο με προσφυγή στην πρωτογενή λαϊκή κυριαρχία θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί.

Ο λαός μας είναι έτοιμος, όσον ποτέ προηγουμένως, να χαιρετίσει τις αποφάσεις των Αθηνών και με ενθουσιασμό να ενισχύσει το έργο της εθνικής ηγεσίας και εδώ και στην Ελλάδα για τη σωτηρία της Κύπρου [εφημ. «Φιλελεύθερος» (Λευκωσία), 30 Νοεμβρίου 1974]. Στις 30 Νοεμβρίου και την 1η Δεκεμβρίου 1974 έγιναν στην Αθήνα (στο υπουργείο Εξωτερικών) δύο συναντήσεις μεταξύ του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των αντιπροσωπειών, ελλαδικής και κυπριακής.

Είμαι έτοιμος να δεχτώ κριτική, ακόμα και κακόπιστη, για αυτά που γράφω. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ κριτική για αυτά που δεν πιστεύω και δεν υποστηρίζω.

«Εν έτει 2018, στην Αθήνα, στο σπίτι μιας από τις καλύτερες φίλες της Ελληνίδας συζύγου μου, ο γλυκύτατος πεντέμισι χρόνων γιος της, ντυμένος τσολιάς, μπήκε στο σαλόνι, όπου 15-20 άτομα είχαμε μαζευτεί με αφορμή μια ονομαστική γιορτή. Εστρεψε το παιχνίδι-τουφέκι του προς εμένα, μισόκλεισε τα μάτια του σημαδεύοντάς με και ψιθυρίζοντας ένα νευρικό “Τούρκο!” τράβηξε τη σκανδάλη.

Στις 3 Οκτωβρίου 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, επικεφαλής της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας ήδη από τις 24 Ιουλίου του ίδιου έτους, ανακοίνωσε ότι βουλευτικές εκλογές θα διεξάγονταν στις 17 Νοεμβρίου. Θα ήταν η πρώτη φορά έπειτα από δέκα χρόνια που οι Ελληνες θα προσέρχονταν στις κάλπες.

Μπορεί σήμερα να γιορτάζουμε την 76η επέτειο από την απόβαση στη Νορμανδία, όμως υπάρχει πίσω από την κοσμοϊστορική αυτή στρατιωτική επιχείρηση του Β’ Παγκοσμίου μια άγνωστη, αποσιωπημένη και λησμονημένη ιστορία με τραγικές μάλιστα προεκτάσεις.