Ιστορία

Η οικτρά δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967 υπήρξε η τελευταία χυδαία και ταυτόχρονα ολέθρια έκφανση της διαμάχης μεταξύ των δύο διαχρονικών κέντρων εξουσίας –του «πολιτικού» και του «στρατιωτικού»– που εξεδηλώθη ήδη στη διάρκεια της Επαναστάσεως του 1821 και εξακολούθησε για ενάμιση αιώνα.

Ο Γάλλος ιστορικός Μαρκ Φερό, ειδικός στην ιστορία της πρώην ΕΣΣΔ και της Ρωσίας αλλά και των πολέμων του 20ού αιώνα, απεβίωσε τα ξημερώματα της Πέμπτης ύστερα από επιπλοκές της Covid-19 σε ηλικία 96 ετών.

Ο Ομηρος ήταν μεγάλος ποιητής. Ο πρώτος διδάξας. Είχε όμως ένα μειονέκτημα. Ηταν τυφλός.

Με την άνεση που μας δίνει η ύστερη ανάγνωση της Ιστορίας, ας αναλογισθούμε αν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη της ατελούς μετεμφυλιακής δημοκρατίας ή απλώς ένα ενδεχόμενό της.

Επειτα από ελληνική αντίδραση, η επιφυλακτική γνωμοδότηση της Επιτροπής ανατρέπεται από το Συμβούλιο Υπουργών.

Ιστορίες παιδιών που διασώθηκαν και υιοθετήθηκαν από φιλέλληνες και διέπρεψαν στις νέες τους πατρίδες.

Εξήντα χρόνια από την ιστορική πτήση.

Είναι δύσκολη, σχεδόν ακατόρθωτη, η κατηγοριοποίηση των ιστορικών γεγονότων. Τόσο δύσκολη, που μπερδεύει ακόμη και τον φίλο Τάκη Θεοδωρόπουλο, ο οποίος βάλλει μεν κατά των αναγνώσεων της Ελληνικής Επανάστασης ως ταξικής ή φιλελεύθερης, αλλά ευφυώς δεν μπαίνει στον κόπο να την εντάξει σε άλλη κατηγορία.

Με την ιδέα της υλοποίησης της να έχει της ρίζες της στα αρχαία χρόνια, η Διώρυγα της Κορίνθου έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της εκσυγχρονιστικής πορείας που επιτελέστηκε στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα.

Ελληνες γρηγορείτε! Η χώρα βάλλεται πανταχόθεν – και «από ανέκαθεν» θα μου πείτε. Δεν τους φτάνει που τσιμέντωσαν την Ακρόπολη.

Κομματισμός και παρωπίδες είναι κακοί σύμβουλοι. Γνωστό, αλλά δυστυχώς η ηγεσία της ΟΛΜΕ το παραβλέπει. Τελευταίο ολίσθημά της η ανακοίνωση για το πρόγραμμα «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα».

«Γενιά μηχανορράφα, πανούργα κι ανήσυχη» χαρακτήρισε τους συγκαιρινούς του Ελληνες, κάνοντας κι αυτόν τον Μέτερνιχ ν’ απορήσει για το έλλειμμα στοιχειώδους τακτ.