ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ

​«Η εγχώρια αγορά είναι πολύ περιορισμένη για να στηρίξει συνεχή και σημαντική άνοδο των εισοδημάτων και της συνολικής ζήτησης». Οσο πιο απλά είναι διατυπωμένη μια αλήθεια, τόσο βαθύτερα πηγαίνει.

​Υπάρχει λαϊκή κατοικία; Βεβαίως! Προφανώς όμως δεν μπορεί κανείς να ονομάζει «λαϊκή» μια κατοικία αξίας 180.000 ευρώ, ειδικά στην παρούσα συγκυρία της αγοράς ακινήτων.

​Ξαφνικά η παρουσία των εξωκοινοβουλευτικών της φασαριόζικης Aριστεράς στα δικαστήρια απέκτησε νόημα: ήρθαν τα ΜΑΤ.

Η έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που αναμένεται να συμβεί καθώς γράφω, θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο καμπής. 

Κάτι βαρύ πλανάται πάνω από το «πριντσιπάτο» του Μαξίμου. Η εξομολογημένη αμαρτία του κ. Τσίπρα, η συμμαχία του με τον «εξαποδώ» της εθνικιστικής Δεξιάς δεν μπορεί να καθαρθεί στα ύδατα της Αριστεράς. 

Λέμε, συχνά με θαυμασμό, ότι ο κ. Τσίπρας «τα κάνει όλα χωρίς αντιδράσεις». Ειδικά στο εξωτερικό πιστεύουν ότι οι «αριστεροί» εφαρμόζουν τα πιο δύσκολα μνημονιακά μέτρα και «δεν κουνιέται φύλλο». Είναι όμως έτσι; Περίπου!

Με όλη τη συμπάθεια στους ταξιδιώτες που ταλαιπωρούνται από ελέγχους ταυτοτήτων, επιτρέψτε μου να διευκρινίσω ότι κάθε φορά που ταξιδεύω, όσο περισσότερο με εξετάζουν, όσο πιο έμπειροι είναι οι αστυνομικοί, όσο πιο οργανωμένα γίνονται οι έλεγχοι στους γύρω μου επιβάτες, τόσο καλύτερα νιώθω. 

Αν εξαντλήσει το 2018 η κυβέρνηση, θα έχει εκτελέσει τον τρίτο προϋπολογισμό που θα έχει συντάξει και ψηφίσει η ίδια, αν και κυβερνά μια «δημοσιονομική» τετραετία. 

Λέμε πως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Τι συμβαίνει, όμως, όταν το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο με ρυθμούς που είναι αδύνατον να παρακολουθήσει ο πολίτης μέσα στην καθημερινότητά του; 

Λίγοι θα γνωρίζετε την PQH. Με αυτά τα αρχικά θα τη βρείτε όπου την αναζητήσετε, χωρίς άλλη εξήγηση. 

​Κάθε φορά που βρίσκω την ευκαιρία να συζητήσω με ανθρώπους της αγοράς γυρνώ πιο αισιόδοξος. Οχι τόσο επειδή ακούω κι άλλες ιστορίες επιτυχημένης τοποθέτησης προϊόντων ή υπηρεσιών, αλλά και δυσκολιών που αντιμετωπίστηκαν με κόπους αλλά τελικώς ξεπεράστηκαν. 

Θα περίμενε κανείς από δύο καθηγητές των Οικονομικών, «μαρξιστές» υποτίθεται, να γνωρίζουν περισσότερα για τη μεσαία τάξη.