ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ

​Ακόμη και τα διανηθέντα επτά χρόνια κρίσης, από το 2008 έως το 2015, δεν φάνηκαν αρκετά για να ενδιαφερθούμε με πρακτικό όσο και αποκαλυπτικό τρόπο για τα οικονομικά μας. Χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια. Κάποτε, αυτός ο τόπος μετρούσε τα ιστορικά του βήματα σε επταετίες!

Πίστευα ότι μια συντριπτική πλειονότητα μεταξύ των εργαζομένων θα γνώριζε επαρκώς πράγματα σημαντικά του επαγγελματικού βίου και, ακόμη περισσότερο, για εκείνα που επηρεάζουν αποφασιστικά τα γηρατειά. Χαρακτηριστική είναι η πεποίθηση των περισσοτέρων ήδη συνταξιούχων πως τα όσα τους δίνουν τα Ταμεία δεν ανταποκρίνονται σε όσα «έχουν πληρώσει».

Γιατί δεν πληρώνουν τους φόρους τους όσοι υιοθετούν παρόμοια αντικοινωνική στάση;

Η δυσκολία διακυβέρνησης της «ομάδας του Μαξίμου» είναι περισσότερο από φανερή. Πέρασε οκτώ μήνες να «διαπραγματεύεται» με την Ευρώπη όπως είχε μάθει στα αμφιθέατρα της μεταπολίτευσης: ατελείωτη ιδεολογία, ανέξοδοι πομφόλυγες, χάσιμο χρόνου.

​Πριν από αρκετούς μήνες, όταν ακόμη ελπίζαμε ότι με κάποιο τρόπο θα αποφύγουμε τα χειρότερα, πίστευα ότι το 2015 θα έφερνε αύξηση του ΑΕΠ μεγαλύτερη κι από 3%. Επιβεβαιώθηκα, αλλά «από την ανάποδη».

Οταν ο Αλέξης Τσίπρας ανέκρουσε πρύμναν μπροστά στην καταστροφή, που αναποδράστως θα προκαλούσε στη χώρα, αν ερμήνευε με το «επαναστατικό δίκαιο» το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όλοι (οι λογικοί άνθρωποι αυτού του τόπου) του δώσαμε συγχαρητήρια.

Ηταν χειμώνας του 2011 όταν η τότε κυβέρνηση έφερε, κατ’ επιταγήν του πρώτου μνημονίου, ένα πλαίσιο ρυθμίσεων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, που ψηφίστηκε ως Νόμος 3943.

Μέτρον της αποτυχίας διακυβέρνησης της Ελλάδας στην κρίση είναι τα νομοθετήματα των τελευταίων εβδομάδων, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να ζητήσει μια τρίτη δανειακή σύμβαση διάσωσης του κράτους.

Με τρυφερότητα είπε δύο καλές κουβέντες για τη χώρα μας ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ και η κυβέρνηση έσπευσε να τα κάνει όλα άνω-κάτω.

Μεταξύ άλλων ανακριβειών που μας ταλανίζουν, περιλαμβάνεται η γενική παραδοχή, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα διαθέτει καλά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό, που διαθέτει προσόντα κι εξειδίκευση που θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες οιασδήποτε διεθνούς επενδύσεως.

Χρειάζονται τουλάχιστον δύο οντότητες για να γίνει μια επένδυση: μέτοχοι και τράπεζες.

​Στη συνέχεια των παρατηρήσεών σας επί της προχθεσινής μου επισήμανσης για την παρωχημένη γλώσσα που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός  στο κρίσιμο ζήτημα των διεθνών επενδύσεων, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσουμε σήμερα με τρεις παρατηρήσεις που κατά κανόνα προτάσσουμε όταν θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί οι επενδυτές δεν πλησιάζουν τη χώρα μας.