ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ

Αν η προθεσμία παρέλθει και ο κ. Τσίπρας δεν έχει στα χέρια του τη συμφωνία, θα πράξει σοφά να θέσει την παραίτηση της κυβέρνησής του στη διάθεση της Δημοκρατίας.

​Μπορεί,  την τελευταία στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας να εγκαταλείψει την πορεία απόκλισης από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, την οποία έχει υιοθετήσει; Πολλοί πιστεύουν (ή μήπως απλώς ελπίζουν) ότι μπορεί, πράγματι, να κάνει ακριβώς αυτό.

Είναι χρήσιμο να μην παρασυρθούμε από την αγωνία που δημιουργεί η κατάρρευση των συνομιλιών. Είναι αυτονόητο ότι η κυβέρνηση θα τροποποιήσει τον τρέχοντα προϋπολογισμό και θα βάλει νέους, πρόσθετους φόρους.

Η κυβέρνηση θέλει να επιστρέψει στις αγορές. Οταν πρόκειται για κυβέρνηση της «αριστερο-δεξιάς», παρόμοια στρατηγική ομοιάζει με ανέκδοτο.

Ο μύθος, εγχωρίως και διεθνώς, θέλει την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόζει ανώτερες τεχνικές διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους.

Ο πρωθυπουργός κινείται σε ολισθηρό έδαφος. Φάνηκε από τη προχθεσινή δήλωση, με την οποία επιδιώκει να υπενθυμίσει στους εταίρους της Ζώνης πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η Ελλάδα εφόσον αποφασίσει να εγκαταλείψει το ευρώ.

Οσο αποτελεσματικότερη η προπαγάνδα τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που προκαλεί. Μετά τη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περασμένη εβδομάδα, επισήμανε ως εξωφρενική απαίτηση την κατάργηση του ΕΚΑΣ.

Οι έξυπνοι άνθρωποι αισθάνονται εξαιρετικά αδύναμοι απέναντι σε ιδεολογικές -δήθεν φιλεργατικές- προκαταλήψεις, αγνωστικιστές της δήθεν «αριστερής» αληθείας και των κομματικών δήθεν «κόκκινων γραμμών».

Αναφέρονται συχνά, τα στελέχη του κ. Τσίπρα, στη λαϊκή εντολή την οποία έλαβαν με τις εκλογές και στην απόφασή τους να παραμείνουν πιστοί σε προεκλογικές υποσχέσεις.

Μας διαφεύγει ότι το ευρώ είναι ένα σκληρό, δυνατό, σταθερό και διεθνές νόμισμα. Διατηρεί την αξία του επειδή δεν ανησυχούν όσοι το χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους και διατηρούν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο ευρωπαϊκό νόμισμα.

​Δεν είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να σκεφτούμε την οικονομία με τις αλλαγές που προτείνουν πολλοί εντός κυβερνητικής παράταξης. Παράδειγμα, η ανάκτηση της δυνατότητας χάραξης «εθνικής» συναλλαγματικής πολιτικής, που παρουσιάζεται ως αντίδοτο σε όσα δυσάρεστα έφερε η κρίση και το Μνημόνιο.

Ηταν σωστός ο υπολογισμός του ελλείμματος του 2009; Το θέμα είναι περισσότερο τεχνικό απ’ όσο νομίζουμε. Εγινε πολιτικό αργότερα. Αφότου είχε υιοθετηθεί και εφαρμοζόταν ήδη το μνημόνιο.