ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ

Επρεπε ο Γιάννης Στουρνάρας να εκφράσει τις εκτιμήσεις του για τους κινδύνους που διατρέχει η ελληνική οικονομία; Επρεπε να το κάνει δημοσίως; Η απάντησή μου είναι θετική.

Παρακολουθώ με κάποια απορία την πρώιμη συζήτηση για τα όσα θα μπορούσαν να συμβούν αν οι βουλευτές φανούν απερίσκεπτοι. Κυρίως όμως με προβληματίζει η απρονοησία των πολιτικών στις δύο πλευρές του ημικυκλίου.

Προθύμως ομολογώ την τεράστια άγνοια που έχω σε ζητήματα σημαντικά για την κοινωνία, για τον πολιτισμό, για τη βελτίωση του ατόμου.

Εισήλθαμε, από χθες το βράδυ, σε μία (ακόμη) επικίνδυνη ζώνη εξελίξεων. Για πολλοστή φορά στην πρόσφατη ιστορία του τόπου, οι σοβαρές αδυναμίες της πολιτικής δημιουργούν αφόρητη πίεση στη καθημερινότητα και, το χειρότερο, στη λειτουργία του κράτους.

Τι εννοεί ο Αλέξης Τσίπρας όταν μιλά για «αποστάτες»; Εδωσε, στη Βουλή, μια ελάχιστη ένδειξη. Αποστάτης είναι αυτός που ψηφίζει κάτι άλλο απ’ αυτό που αποφάσισε το κόμμα του, είπε. Στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό «Σκάι» το είχε διατυπώσει λίγο διαφορετικά.

Η χώρα παγιδεύεται, σταδιακά αλλά σίγουρα, στην καταστροφή των θετικών προοπτικών. Ενώ όλες, πρακτικώς, οι μεταβλητές της οικονομίας συντονίζονται στην επίτευξη σημαντικά ταχύτερου ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ, οι πολιτικοί κινούνται σε αντίστροφη πορεία.

Πριν από πολλούς πολλούς μήνες πρότεινα να δημοσιευτεί, με κάποια καθυστέρηση, το «υλικό» που χρησιμοποιούν όλες οι πλευρές των τεχνοκρατών που συμμετέχουν στη διαμόρφωση των προτεραιοτήτων του Μνημονίου.

Οι συνταξιούχοι είναι η μεγαλύτερη ομάδα ψηφοφόρων. Αυτό εξηγεί το ξεχωριστό ενδιαφέρον των πολιτικών.

Η κύρια απειλή για την οικονομία είναι οι εκλογές. Οσοι δεν το παραδέχονται είναι γιατί προσμένουν κάποιο πολιτικό όφελος. Οικονομική ωφέλεια για τους πολλούς δεν υπάρχει με τις εκλογές.

Ο Γιώργος Σταθάκης, σκιώδης υπουργός Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε στο Λονδίνο, παράλληλα με τον Γιάννη Μηλιό, υπεύθυνο οικονομικής πολιτικής του ιδίου κόμματος, για να συζητήσουν με στελέχη επενδυτικών τραπεζών, hedge funds, χρηματιστικών γραφείων και άλλων οχημάτων του χρηματοοικονομικού κόσμου.

Μια μεγάλη μερίδα πολιτών εμφανίζεται πρόθυμη να λησμονήσει το μεγάλο βάρος που πέφτει στους ώμους της κοινωνίας για τη συντήρηση του κράτους.

Η καθιερωμένη προσέγγιση θέλει την «κακιά τρόικα» να επιδιώκει «περισσότερη λιτότητα» και την «καλή κυβέρνηση» να αμύνεται υπέρ των πολιτών.