ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ

Κανονικά, θα έπρεπε να απορεί κανείς με την κατάσταση που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση στους συνταξιούχους. Η αγωνία καλλιεργείται και από ομάδες επαγγελματιών ή άλλων που έχουν οικονομικό, κατά κύριο λόγο, συμφέρον από τις ενέργειες που επιθυμούν να αναλάβουν οι θιγόμενοι «απόμαχοι».

Μπορεί να μην έχει διατυπωθεί σε ευρεία κλίμακα, αλλά η άποψη πως η πολιτική κυριαρχία κερδίζεται/χάνεται στο κέντρο δεν επιβεβαιώνεται. 

​Ενα από τα λίγα πράγματα που παράγει εν αφθονία η Ελλάδα είναι η συνωμοσιολογία. Πότε ο Κίσινγκερ ήθελε να μας φάει τη γλώσσα και τον πολιτισμό για να συμμορφωθούμε, άλλοτε κάποια Ουνία ήθελε να μας κλέψει την ορθόδοξη πίστη για να υποταχθούμε στον Πάπα· παλιά κινδυνεύαμε από τους Αμερικανούς, τώρα από τους Γερμανούς και ακόμη πιο παλιά από τους Αγγλους.

​​«Σπάνια είχα δει σε κάποιον τόση έπαρση και ματαιοδοξία, καθώς και τη διάθεση να αναλάβει τεράστιο ρίσκο εις βάρος της χώρας του», σημειώνει ο Γερούν Ντάισελμπλουμ στο βιβλίο του «Η κρίση του ευρώ», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Economia». 

​Από τότε που ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, η νυν κυβέρνηση αναφέρεται στο πρωτογενές πλεόνασμα, αυτό που χρησιμοποιείται για την πληρωμή των τόκων, όπως και στο μαξιλάρι.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πασιχαρής, στην αργόσυρτη τελετή στο υπουργείο Εξωτερικών το πρωινό του Σαββάτου. Είχε, προφανώς, πείσει τον κ. Ν. Κοτζιά ότι δεν θα διαρρεύσει εκείνος την επιστολή παραίτησης του τέως υπουργού Εξωτερικών, την οποία ο πρωθυπουργός προτιμούσε να μην έχει διαβάσει. 

Τα μνημόνια είχαν τρεις συναφείς στόχους. Ο λειτουργικός ήταν να επιστρέψουμε στις αγορές κεφαλαίου. 

Η εικόνα διακυβέρνησης της χώρας είναι απελπιστική. Εμφανίζεται η Ελλάδα ως κράτος χωρίς κανόνες.

Η σύγχυση ταιριάζει στην κυβέρνηση. Ο 53χρονος Πολάκης πηγαίνει αυτή την αρετή πολύ πέρα. Θέλει να ικανοποιεί τα πιο άγρια «ένστικτα», πολιτικά, εννοείται, όπως αρέσει στα παιδιά του Μαξίμου.

Και παλαιότερα, ειδικά μάλιστα τις κρίσιμες εκείνες ημέρες Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2012, υποστηρίζαμε ότι η προσαρμογή της κατώτατης αμοιβής σε χαμηλότερα επίπεδα ήταν αναπόδραστη μετά την υποτροπή της κρίσης και τη ραγδαία πτώση του νέου εισοδήματος (ΑΕΠ).

Ισως να μη γνωρίζατε ότι υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία που ρυθμίζει την ηχορρύπανση της αποκομιδής απορριμμάτων. Φτάνει η σκουπιδιάρα, σέρνουν οι «υπάλληλοι καθαριότητας» τα «προσωρινά μέσα αποθήκευσης», δηλαδή τους κάδους, τους κτυπούν μια-δυο φορές, τους εναποθέτουν με πάταγο και τους κυλούν με βοή στην εγκοπή (αν υπάρχει) του πεζοδρομίου (το οποίο δεν φτάνει για να περπατήσεις…). 

Η αποτυχία των οργανισμών στην πρόβλεψη των μεγάλων κρίσεων είναι εκπληκτική: το 2009 έβλεπαν μία μόνον οικονομία σε ύφεση και πριν τελειώσει εκείνο το έτος 32 οικονομίες είχαν αρνητική πορεία.