KAΘHMEPINA

Τι συμβαίνει, λοιπόν, και οι ταβέρνες παραμένουν όρθιες σε πείσμα ενός συστήματος εξουσιών που εδώ και χρόνια «αποφασίζει» ότι πρέπει να κατεδαφιστούν;

Η δοξασμένη «ελληνική πραγματικότητα» βασίζεται σε συνεχείς ρυθμίσεις, διευθετήσεις, εξαιρέσεις, τροπολογίες, ερμηνευτικές εγκυκλίους, πάντα με στόχο την ισοπέδωση προς τα κάτω.

«Η τελειότητα, το ξέρω, δεν είναι του κόσμου τούτου, από τη στιγμή όμως που μπαίνεις σ’ αυτόν τον κόσμο, που δέχεσαι να υπάρξεις, μπαίνεις στον πιο λεπτό πειρασμό, εκείνον που σου ψιθυρίζει στο αυτί: αφού ζεις που ζεις, γιατί λοιπόν να μη ζήσεις;» Τις σκέψεις αυτές έκανε ο Γάλλος Ζαν Γκρενιέ το 1959…

Να ρεμβάζεις αλλά και να δίνεσαι της ζωής, να μελαγχολείς δημιουργικά, αλλά και να αντλείς χυμούς απ’ τη φύση, να κωπηλατείς προς το μέλλον.

Η «κακιά» τρόικα προειδοποίησε εγκαίρως. Είχε εκφράσει σταθερά τις αντιρρήσεις της στην αντικατάσταση του ΕΕΤΗΔΕ με έναν νέο φόρο ακινήτων, κυρίως για έναν πολύ απλό λόγο: δεν είχε εμπιστοσύνη στον ελληνικό διοικητικό μηχανισμό ότι θα ήταν σε θέση να τον δημιουργήσει σωστά και να τον εισπράξει.

Οι περισσότεροι θα τον θυμόμαστε για τον ρόλο του ως καθηγητή λογοτεχνίας στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» (1989).

«Προβληματισμός στις τάξεις της Αριστεράς για τον Αλέξη, το Αγιον Ορος και τους Ζαπατίστας; Μια λέξη μόνο: Μανταμάδος, 98% ΚΚΕ (κάποτε) και χριστιανοί μέχρι το κόκαλο. Ετσι για τον διαλεκτικό υλισμό και την αλητεία της υπερβατικότητας». Ετσι απάντησε…

Εως τώρα τα σημάδια πρόδιδαν ότι η Νέα Δημοκρατία είχε πλημμελή σχέση με τον πολιτισμό.

Oσο οι Ελληνες είναι στραμμένοι, δικαίως, στην εξοντωτική και άδικη φορολόγηση ακινήτων, κινητών και κεφαλών, το διεθνές περιβάλλον επιδεινούται ταχύτατα, με απρόβλεπτες επιπτώσεις για την Ελλάδα, δυσμενείς δυστυχώς.

Αν είχατε να διαλέξετε ανάμεσα στην Αθήνα του 2004 και στην Αθήνα του 2014 εσείς ποια πόλη θα διαλέγατε;

Το Μνημόνιο της τρόικας τελειώνει, το ελληνοευρωπαϊκό Μνημόνιο αρχίζει. Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters από τις Βρυξέλλες, αυτό που γνωρίζαμε ότι θα συνέβαινε, δρομολογείται ήδη εσπευσμένως.

H λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι και παιδευτική. Οφείλει να είναι. Οφείλει να μην είναι μόνον μια κανονιστική λειτουργία, μια εφαρμογή· δεν μπορεί άλλωστε, διότι συχνά, συχνότατα, ο δικαστής καλείται να εφαρμόσει τον νόμο κατά την ερμηνεία του και κατά τη συνείδησή του.