ΚΡΙΤΙΚΗ

Εκατό «διαμάντια» της χαρτογραφικής ιστορίας που απεικονίζουν τον ελληνικό χώρο από το 1477 έως το 1800 συγκέντρωσε ο πρέσβης ε.τ. Χρήστος Ζαχαράκης. Ο δεινός συλλέκτης παλαιών χαρτών μιλάει στην «Κ» για την καλλιτεχνική αξία των χαρτών, τα σύμβολα, αλλά και τη σημασία τους για τη διπλωματία.

Τα βιβλία που αφορούν στη Μικρασιατική Καταστροφή είναι περισσότερα από τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Κάνω αυτόν τον διαχωρισμό ανάμεσα στο μέρος που αφορά στην τραγωδία του μικρασιατικού πληθυσμού, στην εμπειρία της προσφυγιάς, και σε εκείνο που αφορά στους χιλιάδες νέους Ελλαδίτες (και Μικρασιάτες) της εποχής που υπηρέτησαν στους κόλπους της Στρατιάς της Μικράς Ασίας.

Στις 5 Νοεμβρίου, στην αίθουσα «Δημήτρη Μητρόπουλου» και στο πλαίσιο της δεύτερης συναυλίας της ενότητας «Η νέα γενιά της βιολιστικής δεξιοτεχνίας» ο 27χρονος Ρώσος βιολονίστας Γιούρι Ρέβιτς και η πιανίστρια Μαρία Παπαδήμα βρέθηκαν μαζί στη σκηνή, αλλά δεν συναντήθηκαν μουσικά σε κανένα από τα έργα του προγράμματός τους.

Ν​​α λοιπόν που ο Γιώργος Συμπάρδης δημιουργεί ιστορίες με σασπένς! Τα προηγούμενα μυθιστορήματά του θεωρήθηκαν χαμηλών τόνων, αργά έργα (αν και στην πραγματικότητα περιλάμβαναν πυκνότατη δράση, υφασμένη όμως στη φόδρα του κειμένου).

Η βιβλιογραφία του ελληνικού εμφυλίου πολέμου είναι πραγματικά αχανής, όπως και αν τη μετρήσει κάποιος. Είτε ζυγίζοντας τα έργα που κατατάσσονται στην οπτική γωνία των νικητών, ή σε εκείνα (πολύ περισσότερα) που εκπροσωπούν την άποψη των «ηττημένων».

 Τον κώδωνα κινδύνου για το τέλος του παγκόσμιου φιλελεύθερου συστήματος κρούει ο Ρόμπερτ Κέιγκαν στο νέο του βιβλίο.

O Τίτος Γουβέλης είναι ένας εξαιρετικός πιανίστας. Το επιβεβαίωσε ακόμα μία φορά κατά τη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής» στις 19 Οκτωβρίου, ερμηνεύοντας το δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο του Σεργκέι Προκόφιεφ υπό τη διεύθυνση του Φλαμανδού αρχιμουσικού Μισέλ Τίλκιν.

Περισσότερο από 60 χρόνια από τον θάνατο του Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956), ίσως του σημαντικότερου θεατρικού συγγραφέα του 20ού αι., τα ιστορικά γεγονότα που μεσολάβησαν «άδειασαν» πολλές ιδέες και απόψεις που συνδέθηκαν με το έργο του (κυρίως απ’ όσους τις διαπραγματεύθηκαν στο πλαίσιο του μεταπολεμικού προβληματισμού για το τι είναι, και σε τι μπορεί να στοχεύει, το πολιτικό, αριστερής ιδεολογίας, θέατρο).

Η «Οπερα του ζητιάνου» των Πέπους και Γκέι στην πολυσυζητημένη παραγωγή των Ρόμπερτ Κάρσεν και Ουίλιαμ Κρίστι παρουσιάστηκε την 1η Νοεμβρίου στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη».

Ο ​​θάνατος αθάνατος στην πεζογραφία της Ιωάννας Καρυστιάνη και πανταχού παρών και στο καινούργιο μυθιστόρημά της. Στην πρώτη σελίδα ανασύρεται από τον βυθό του Αιγαίου ένα «μισοφαγωμένο κουφάρι», ένα «ξεσαρκισμένο κορμί ανθρώπου».

Ε​​ίναι ένα κρίσιμο βιβλίο. Καθώς οι δεκαετίες περνούν και η μνήμη αδυνατίζει, οι μεγάλοι ξεχνούν. Οσο για τους νεότερους, οι στρεβλώσεις που έχουν μεσολαβήσει αποτελούν σκάνδαλο, όπως το αδιανόητο «Η χούντα δεν έπεσε το ’74».

Το «Αrt» (1994) της Γιασμίνα Ρεζά είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του υψηλού επιπέδου της σύγχρονης γαλλικής κωμωδιογραφίας στο θέατρο και στον κινηματόγραφο.