ΚΡΙΤΙΚΗ

Ως «χρυσή φωνή» διαφημίζει η δισκογραφική του εταιρεία τον Τζόζεφ Καλέγια και ακριβώς αυτό απέδειξε ότι είναι στο ρεσιτάλ του στο Ηρώδειο στις 29 Ιουνίου. Ο διάσημος Μαλτέζος τενόρος ερμήνευσε ιταλικές και γαλλικές άριες συνοδευόμενος από τους «Μουσικούς της Καμεράτας» υπό τη διεύθυνση του Ισπανού αρχιμουσικού Ραμόν Τέμπαρ.

Ο Ευριπίδης έγραψε τον «Ορέστη» το 408 π.Χ. Λίγους μήνες αργότερα αναχώρησε για την αυλή του Αρχελάου Α΄, την εποχή που προσπαθούσε να δώσει στη Μακεδονία τα «πολιτισμένα» χαρακτηριστικά των άλλων ελληνικών πόλεων-κρατών. Ο, κατά Αριστοτέλη, τραγικότατος των ποιητών δεν ήταν νέος.

Eίναι ευχάριστο να διαπιστώνεις ότι ανήκει στο παρελθόν η τάση με τις «επιθεωρησιακού» τύπου παρεμβάσεις στις αριστοφανικές κωμωδίες και τον υπερτονισμό των φαλλικών/γενετήσιων αναφορών που υπάρχουν στα έργα του Αριστοφάνη.

Σε πείσμα των σποραδικών καταιγίδων η συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Τσαϊκόφσκι, μετάκληση της ιδιωτικής We Promotion αλλά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, πραγματοποιήθηκε κανονικά στις 26 Ιουνίου στο Ηρώδειο. Βλέποντας τον καιρό, ο εμπειρότατος αρχιμουσικός Βλαντίμιρ Φεντοσέγεφ παρέκαμψε το διάλειμμα και έφτασε στο τέλος του προγράμματος με ελάχιστες εκπτώσεις.

​​Κινητήριος δύναμη στο μεγάλο κλασικό μυθιστόρημα του Ιταλο Σβέβο (1861-1928) αποτελεί η έννοια του φαυλοκυκλικού αδιεξόδου, της ειρωνικής φαντασιοπληξίας, της κωμικής παρεξήγησης. Οχι τυχαία το όνομα του κεντρικού ήρωα παραπέμπει στον αρχαίο Ελεάτη φιλόσοφο και στα παράδοξα προβλήματά του – τα οποία και υποδεικνύουν τη διάσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την εμπειρία, ανάμεσα στον στοχασμό και τις αισθήσεις μας.

Τ​​έσσερα πρόσωπα, δύο γυναίκες και δύο άντρες, πασχίζουν να προφυλάξουν τις εύθρυπτες υπάρξεις τους σε έναν κατακερματισμένο, αποσχηματοποιημένο κόσμο. Σε αυτό το αποψιλωμένο από νόημα τοπίο ακόμα και το παραμικρό αίσθημα ασφάλειας είναι εξαρχής αποκλεισμένο.

Mία ώρα και τριάντα πέντε λεπτά διαρκεί ο «Αγγελος εξολοθρευτής» (1962) του Λουίς Μπουνιουέλ, δύο ώρες και ένα τέταρτο η ομότιτλη παράσταση της Αντζελας Μπρούσκου για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Αμηχανία προκάλεσε στις 16 Ιουνίου η παρουσίαση της «Περουζέ» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη στο Ηρώδειο. Ο ίδιος ο συνθέτης δεν έκρυβε ότι έγραφε παίρνοντας «από δεξιά κι αριστερά», ότι «τρυγούσε» τις επιτυχίες της εποχής. Σήμερα ο μουσικά ενημερωμένος ακροατής αναγνωρίζει άμεσα τα αμπέλια που τρυγήθηκαν, όπως επίσης τα προφανή στερεότυπα τα οποία χρησιμοποιεί ο Σακελλαρίδης.

Πολυβραβευμένος, με τολμηρό βλέμμα σε οξέα ζητήματα της εποχής και ευδιάκριτη σκηνική γλώσσα, ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι είναι περιζήτητος στα θέατρα της Ευρώπης και στα θεατρικά φεστιβάλ.

Β​​όρεια Ελλάδα, Δράμα, γύρω μέρη. Πρόσωπα ανθρώπων και οι μικροϊστορίες τους. Χιούμορ και μαζί μελαγχολία –μια ήπια μελαγχολία που δεν ξεπέφτει ποτέ σε αισθηματολογία– για όσα στίλβοντα εφήμερα θα συνθλίψουν άλλοτε ο χρόνος, άλλοτε το σιδερένιο χέρι της «προόδου», άλλοτε οι αναπάντεχες απώλειες: ιδού ο κόσμος των αφηγημάτων του Δραμινού Βασίλη Τσιαμπούση.

Τι ιδέα και αυτή, να προσκαλέσει κανείς στο Ηρώδειο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα ιστορικά ενημερωμένων ερμηνειών! Να τοποθετήσει, δηλαδή, μια ορχήστρα με λιγοστά όργανα και αδύναμο ήχο σε ανοικτό χώρο, εξ ορισμού ακατάλληλο για μουσική.

Η παράσταση «Οδυσσέας» του Δημήτρη Αγαρτζίδη και της Δέσποινας Αναστάσογλου στο Φεστιβάλ Αθηνών συντίθεται από το τελευταίο κεφάλαιο («Πηνελόπη») του ομότιτλου μυθιστορήματος του Τζέιμς Τζόις, τον περίφημο Μονόλογο της Μόλι, και το 13ο κεφάλαιο που φέρει το όνομα «Ναυσικά».