ΚΡΙΤΙΚΗ

Μία από τις διασημότερες Συμφωνίες του ρεπερτορίου, την Πέμπτη του Γκούσταφ Μάλερ, παρουσίασε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 20 Απριλίου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής».

Ο ​​Τάσος Καλούτσας πετυχαίνει να κλείσει μες στις σελίδες του κάτι τόσο γνωστό και τόσο φευγαλέο όσο η ανεπανάληπτη αίσθηση της καθημερινότητας – αυτής της μυστηριακής ακολουθίας ανούσιων ωρών και άμετρης πλήξης, που ωστόσο συντίθεται από οξύτατα αισθήματα και συγκλονιστικές στιγμές.

Τα 75 χρόνια της γιόρτασε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με μία συναυλία στις 4 Μαΐου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής».

Τολμηρή και συναρπαστική πρόταση του Σταύρου Κόλλια, σφαιρικά επεξεργασμένες επιλογές από την Εφη Αγραφιώτη.

Ω​​δη από τον τίτλο μας οι υποψιασμένοι αναγνώστες διαισθάνονται ότι, ενώ συζητάμε κάτι παλιό, μιλάμε και για κάτι που έντονα θυμίζει το παρόν. Εφιαλτικό; 

Η ​​γη του θυμού δεν είναι μυθοπλαστικός τόπος. Ούτε ουτοπία ούτε εφιάλτης. Είναι η πιο πυκνοκατοικημένη επικράτεια της πραγματικότητας. 

Εργα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά και ιδιαίτερες ανάγκες δείχνουν τα όρια των μουσικών μας συνόλων.

Μ​​εγάλωσα κι εγώ με το ραδιόφωνο ανοιχτό, με ελαφρά ελληνικά τραγούδια και εμβατήρια, γυναικείες φωνές που στρογγύλευαν τα φωνήεντα.

Εργα της Μαριώς-Φωσκαρίνας Δαμασκηνού και της Ελένης Λαμπίρη παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Α​​κούγοντας ηχογραφημένες απαγγελίες παλαιών ποιητών, υποθέτουμε ότι ο χαρακτηριστικός στόμφος τους δεν μπορεί παρά να απευθύνθηκε άλλοτε και σε κάποια ζωντανά ακροατήρια.

Ολο και καλύτερες, όλο και πιο ενδιαφέρουσες γίνονται οι συναυλίες των Ex Silentio. Κρίνοντας από την πιο πρόσφατη, την 1η Μαρτίου στην κατάμεστη αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος», παράλληλα αυξάνεται και το κοινό του συνόλου, κάτι διόλου αυτονόητο στις μέρες μας για ένα αρκετά ειδικό ρεπερτόριο.

Ο​​ι διηγηματογραφικοί χαρακτήρες της Βασιλικής Ηλιοπούλου γίνονται τέρατα στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν μεταξύ ανθρώπων που συνυπάρχουν στα όρια της σκαιότητας.