ΚΡΙΤΙΚΗ

Ο Χρήστος Χαρτοματσίδης είναι ρεαλιστής πεζογράφος. Στις διηγηματογραφικές του συλλογές «Το παλιό κτίριο» (1991) και «Φώτο-Veritas» (2003) δημιούργησε χαρακτήρες και έπλασε στιγμιότυπα από τη ζωή στη Σόφια της δεκαετίας του ’50, όπου γεννήθηκε, καθώς και από την καθημερινότητα στη Βόρειο Ελλάδα, όπου εγκαταστάθηκε μετά το 1980. 

Καθώς η Εθνική Λυρική Σκηνή μετακόμισε οριστικά στο Φάληρο, το θέατρο Ολύμπια, με την προνομιακή του θέση στο κέντρο της Αθήνας, αξιοποιείται ήδη από άλλους θεσμούς.

Αυτοσαρκαστικές αρπαχτές και προγραμματικές αποδραματοποιήσεις.

Μ​​ια νέα γυναίκα ξεκινάει τη ζωή της με τις πιο ευοίωνες προοπτικές. 

Αν πριν από τα Χριστούγεννα κατάφερε να ερμηνεύσει τόσο καλά τη ρομαντική «Ζιζέλ» και πριν από το Πάσχα το μοντέρνο τρίπτυχο «Τοπία», αυτό σημαίνει ότι το Μπαλέτο της Ε.Λ.Σ. βαδίζει σε δρόμο σωστό. 

Με τη συναρπαστική «Μικρή συμφωνία» σε σι ύφεση μείζονα (1948) του Νίκου Σκαλκώτα ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο συναυλιών της η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή, στις 7 Ιουνίου, στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο Μίλο Ράου κατέδειξε την τέχνη ως τον πιο έγκυρο σύνδεσμο πολιτικού και προσωπικού.

Εργα Χατζή, Ράινεκε και Τσαϊκόφσκι απέδωσε με επιτυχία η Συμφωνική της ΕΡΤ.

Απολαυστική υπήρξε η Κινέζα βιολονίστρια Τιάνγουα Γιανγκ στο Κοντσέρτο για βιολί του Μπετόβεν, το οποίο ερμήνευσε με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Στέφανο Τσιαλή (αίθουσα «Φίλων της Μουσικής», 26 Μαΐου). 

Α​​ισθάνεται κανείς αμφιθυμία διαβάζοντας τα τρία αστυνομικά μυθιστορήματα του Μάρκου Κρητικού «Απιστία μετά φόνου». (2013), «Αρση απαγορευτικού» (2014) και «Δεύτερη εκτέλεση» (2016). 

Συναρπαστικές μικρογραφίες των απάντων του Σαίξπηρ και ένας ευρηματικός Μάρλοου.

Ε​​νας άνθρωπος «μικρός» είναι ο ήρωας του βιβλίου του Χανς Φάλαντα «Και τώρα, ανθρωπάκο;», ένας ασήμαντος μικροϋπάλληλος που πασχίζει να ορθοποδήσει, κοινωνικά ανέστιος, ουδέτερος πολιτικά, εξουθενωμένος από την προϊούσα προλεταριοποίησή του: ο Γιοχάνες Πίνεμπεργκ.