Στην ανθρώπινη ψυχή, μας λέει ο Γκαστόν Μπασελάρ, υπάρχει μόνιμος και άφθαρτος, ακόμη κι αν τον αγνοούμε, ένας πυρήνας παιδικής ηλικίας, ασάλευτης αλλά αεί ζώσας, εκτός ιστορίας, κρυμμένης από τους άλλους. Είναι ό,τι απαρνήθηκε η ενηλικότητα για να στεριώσει, μα εκείνο πάντα επιστρέφει· ακυρωμένο απ’ τη σκληρότητα του χρόνου, κι όμως ανέπαφο.