ΚΡΙΤΙΚΗ

«Το Κουκλόσπιτο» χωρίς τα ιψενικά γνωρίσματα, για το κοινό των στερεότυπων βεβαιοτήτων.

Π​​οιητής κατεξοχήν ηθικός, ο Γ.Χ. Ωντεν τάχθηκε από νωρίς στη βασανιστική αναζήτηση μιας συστηματικής ιδεολογίας ικανής να λειτουργήσει σαν καθοδηγητικό νήμα σ’ ένα κόσμο ολοένα πιο πολύπλοκο και εχθρικό. 

Μετά τη σιωπή του «Νέου Ελληνικού Κουαρτέτου» και των «Τετρακτύς», το «L’Αnima» είναι αυτή τη στιγμή πιθανότατα το μόνο κουαρτέτο εγχόρδων που ηχογραφεί και πραγματοποιεί τακτικές εμφανίσεις στην Αθήνα. 

Χάρη στην καθοδήγηση του Τσαρλς Ολιβιέρι-Μάνροου η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, που πραγματοποιήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής, αποδείχθηκε συνολικά επιτυχημένη.

Ο «Αγριος σπόρος» του Γιάννη Τσίρου (αυτή τη σεζόν σε σκηνοθεσία Σκότη και το 2014 σε σκηνοθεσία Γκραουζίνις) καταδεικνύει –μέσα από δύο κοντινές χρονικά παραστάσεις του– πόσο, ακόμα κι ένα εξαιρετικό έργο, χρειάζεται το κατάλληλο ανέβασμα για ν’ αναδειχθεί.

Για ακόμα δύο συναυλίες επέστρεψε στην Αθήνα ο Ινδός αρχιμουσικός Ζούμπιν Μέτα, αγαπημένος του Μεγάρου, το οποίο εσχάτως φαίνεται να κινείται αποκλειστικά στη λογική του «αυτόν ξέρουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε».

Τα παράλογα της λογικής και μια σειρά 120 επιστολών που έγιναν μονόλογος.

Τ​​ην ιστορία ενός δικού της ανθρώπου γράφει η Νίκη Αναστασέα, η οποία γνωρίζει από παλιά τον Αλέξη Ραζή, κεντρικό ήρωα στο μυθιστόρημά της «Επικράνθη, διά χειρός Αλέξη Ραζή». 

Η ​​queer τέχνη απαιτεί έντονη ποιητική αντίληψη και ισχυρή μυθοπλαστική φλέβα. 

Παρτίδα μιας διαρκούς ήττας και συνεχής ακύρωση ενός φινάλε με τη ματιά της Λυδίας Κονιόρδου.

Π​​ώς αποτυπώνει ένας αναλυτής την εμπειρία του, χωρίς να καταφύγει στην αποθαρρυντική, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την ψυχανάλυση, ορολογία; 

Είναι κοινό μυστικό ότι η απόδοση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ποικίλλει ανάλογα με τις ικανότητες του εκάστοτε αρχιμουσικού.