ΚΡΙΤΙΚΗ

Αυτοσαρκαστική αναδρομή του Τενεσί Ουίλιαμς στα έργα της ακμής του.

Παράσταση ακριβείας, αλλά με τις χημικές αντιδράσεις όχι πάντα παρούσες.

Δεν άργησε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών να επανέλθει στην Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. 

Παλιά ήταν το Τσίρκο Μεντράνο. Με όλα τα γνωστά ακροβατικά κόλπα, τα άλογα, τους ελέφαντες, τα άγρια θηρία, τις μπαλαρίνες, τους κλόουν.

Σ​​ε ένα δωμάτιο, την ίδια ώρα, μια γυναίκα κι ένας άντρας συναντιούνται: ψυχαναλύτρια και αναλυόμενος, διαλέγονται, σιωπούν, ξεγυμνώνονται εναλλάξ. 

Ρεσιτάλ με έργα Μπετόβεν πραγματοποίησε η πιανίστρια Λευκή Καρποδίνη στις 3 Δεκεμβρίου στην αίθουσα του Ιδρύματος Θεοχαράκη. 

Δεξιοτεχνικά κοντσέρτα και άριες του 18ου και του 19ου αιώνα περιλάμβανε το πρόγραμμα της Ορχήστρας Δεξιοτεχνών των Βρυξελλών, που παρουσιάστηκε την 1η Δεκεμβρίου στην αγγλικανική εκκλησία. 

Ο τίτλος αποσιωπά το ερωτηματικό, όχι όμως και την απορία. Το τι και το πώς της γραφής.

Γαλλικές σονάτες για βιολί και πιάνο ερμήνευσαν στην αίθουσα του Ιδρύματος Θεοχαράκη η βιολονίστρια Δανάη Παπαματθαίου-Μάτσκε και ο πατέρας της, πιανίστας Ούβε Μάτσκε. 

Σταθερά φιλέρευνος και γεμάτος φαντασία, ο Γιώργος Πέτρου φώτισε αυτήν τη φορά τον Σούμπερτ.

Πολύ καλά ερμήνευσε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών το μεγαλειώδες τελευταίο μέρος της Ενάτης Συμφωνίας του Μάλερ (Μέγαρο Μουσικής, 20/11). 

Ή μάλλον σε… decadence (παρακμή;). Δεν κατάλαβα ποτέ το λογοπαίγνιο. Μάλλον –καθώς στην επιλογή των γραμμάτων του τίτλου το «Deca» γράφεται με ορθά στοιχεία και το «dance»– υπονοεί κάτι άλλο.