ΚΡΙΤΙΚΗ

Χωρίς μείζονες αδυναμίες αλλά και δίχως κάποιο ξεχωριστό ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στις 9 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η ​​αυτοθυσία είναι επικίνδυνο θέμα. Ηρωες τόσο ηρωικοί που πεθαίνουν προασπίζοντας απαράβατες αρχές, κινδυνεύουν να φανούν υπερβολικά εξιδανικευμένοι. 

Η μη αναγραφόμενη στο ενημερωτικό μονόφυλλο της παράστασης «Ομάδα 92» έκανε το 2012 τη δραματουργική επεξεργασία του έργου, βασισμένη σε νουβέλα του Πιέρο Κιάρα και σε ομώνυμη ταινία του Αλμπέρτο Λατουάντα.

Επιτυχημένη ήταν η εναρκτήρια συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών («Αίθουσα Φίλων της Μουσικής», 2 Οκτωβρίου) υπό τον καλλιτεχνικό της διευθυντή Στέφανο Τσιαλή.

Μ​​ολονότι κάπως απλοϊκός ο τίτλος της συλλογής, οι ένοικοί της τον παίρνουν κατάκαρδα, γιατί περισσότερο από τη ζωή εκείνοι είναι που δεν αγαπούν τις αλήθειες. 

Οι καλές έως έξοχες σκηνικές προσαρμογές σε διηγήματα του Παπαδιαμάντη στο παρελθόν μάς έχουν καλομάθει. Κάθε νέα προσπάθεια λοιπόν αποτελεί επαυξημένη πρόκληση από κάθε άποψη. 

Ο λόγος για το Dance Team «Around Us» και το έργο «Inside Us». Γκρινιάζω: μπορούσε να υπάρχει ένα έντυπο φυλλαράκι με ξεκαθαρισμένο τον τίτλο της ομάδας και τους συντελεστές.

Εγραφα τις προάλλες για την Body Language –τη γλώσσα του σώματος– που τόσα σιωπηλά υπονοεί, εκφράζει, προδίδει… Οι χορευτές, οι μίμοι, οι χοροθεατρίνοι την έχουν διδαχθεί και… αποστηθίσει από νωρίς. Με αυτήν προσφέρονται στο κοινό.

Κ​​​​αλωσορίσατε στη Δυτική Βιρτζίνια, την άγρια και θαυμάσια»: Μ’ αυτήν την επιγραφή υποδέχεται ακόμη και σήμερα τους επισκέπτες η γενέτειρα του συγγραφέα Μπρις Ντ’ Τζ. Πάνκεϊκ, αυτή η φτωχική πολιτεία στα όρια του Βορρά και Νότου, στην περιοχή των Απαλαχίων. 

Κουραστικό θέαμα γεμάτο κοινοτοπίες ήταν η «Πριμαντόνα» του διάσημου Αμερικανοκαναδού τραγουδοποιού Ρούφους Ουέινραϊτ.

Για δέκα μέρες το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου μεταμόρφωσε την πόλη και άλλαξε τους ρυθμούς της

Τ​​​​ελικά είναι καλύτερα εκεί όπου δεν είμαστε;» Το ερώτημα επανέρχεται με δριμύτητα στις σελίδες του ύστατου έργου του Πέτρου Κουτσιαμπασάκου (1965-2014). Οι ήρωές του αγωνιούν να ξεφύγουν από τόπους που σταδιακά χτίζονται μέσα τους, παρεμποδίζοντας την παραμικρή μετατόπιση. Αίφνης βρίσκονται σπρωγμένοι σε μια γωνιά, «έξω από καθετί».