ΚΡΙΤΙΚΗ

​​Η σκιά του θανάτου, το σχήμα της απώλειας, το αίνιγμα του χρόνου κυριαρχούν στα είκοσι τρία μικρά διηγήματα της πέμπτης συλλογής του Ηλία Λ. Παπαμόσχου. 

Τριστάνος και Ιζόλδη: οι εμβληματικοί εραστές του Ρομαντισμού που δεν μπορούν να ζήσουν μαζί και αποφασίζουν να ενωθούν στον θάνατο. 

Μου τη διηγήθηκαν για πρώτη φορά την πολύ παλιά εποχή του βινυλίου, ηθοποιοί της Commedie Francaise (με Στρατιώτη τον γνωστό μας από το σινεμά του τότε Μισέλ Ωκλαίρ και αρχιμουσικό τον «πρωτοποριακό» Φερνάν Ουμπραντούς). 

Η σχέση λόγου και μουσικής στα μουσικά σκηνικά θεάματα είναι καθοριστική. Απασχολεί τους συνθέτες εδώ και αιώνες κι έχει σταθεί αρκετές φορές αφορμή για κάθε είδους «μεταρρυθμίσεις», οι οποίες επιχειρούν να επαναπροσδιορίσουν τη μεταξύ τους ισορροπία. 

Επανέρχομαι: SAF: Santorini Arts Factory, Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης: κοινώς Φεστιβάλ! 29/7 και στη διαρρυθμισμένη σκηνή με φόντο πέτρινα κτίρια και μια καμινάδα, από τα εργοστάσια ποικίλης επεξεργασίας της ντομάτας του Οίκου Νομικού, όλα φωτισμένα υπέροχα, συναντώ τον Ιωάννη Μανταφούνη και την Ελενα Γιαννώτη. 

Γ​​υναικεία υπόθεση και πάλι το νέο μυθιστόρημα της Χριστίνας Καράμπελα. 

Στη νέα δουλειά των Latinitas Nostra παντρεύτηκαν η μουσική της Δύσης, το ρεμπέτικο και η αισθητική «της παρακμής».

Santorini Arts Factory (SAF) ή μάλλον Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης (επί το ελληνικότερον 2015). Τούτη την ώρα «τρέχει» ο δεύτερος χρόνος αυτής της τόσο αξιόλογης δράσης πολιτισμού που οργανώνει η κ. Βάνη Βαλλιάνου-Νομικού (πρώην modern dance performer) και της οποίας είναι γενική και καλλιτεχνική διευθύντρια (και βασικός μέτοχος των… εξόδων).

Ενα ξεχωριστό φεστιβάλ μουσικής δωματίου πραγματοποιήθηκε για πέμπτη χρονιά στα νησιά του Σαρωνικού.

Το Κουιντέτο Ξύλινων Πνευστών της ΚΟΑ, Μπουασονά και Μπαλάφας στη Βωβούσα της Πίνδου.

Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ή δει την «Πενθεσίλεια», πένθιμο δράμα σε μία πράξη και 24 σκηνές, του Χάινριχ Κλάιστ. Εργο του 1801, που εντυπωσίασε την κοινωνία του τότε τόσο πολύ, ώστε ο μέγας Γκαίτε ζήλεψε αφάνταστα.

Oμως αυτήν τη φορά σεμνά και ταπεινά. Οπως πιστεύω ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ο Μέγας Κάντορας. Και όχι με μεγαλοστομίες, παρεμβάσεις, παρεμβολές και… κολπάκια.