ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες διακρίσεις στον χώρο της λογοτεχνίας.

Μακρινή μοιάζει η εποχή που τα περισσότερα αστυνομικά κυκλοφορούσαν στα περίπτερα. Ηταν όμως μια εποχή μυθική για το είδος, ακόμη και αν οι μεταφράσεις δεν ήταν άρτιες και το χαρτί ήταν φθηνό.

Στα χρόνια της Επανάστασης, το 1825, η Χριστίνα Αναγνωστοπούλου, δεκαοχτάχρονη «δεσποινίς εξόχου και σπανίας ωραιότητος», από τη Νεμνίτσα της επαρχίας της Καρύταινας, αιχμαλωτίζεται από τους Τούρκους.

Είχα μόλις τελειώσει την ανάγνωση της «Σεβαστής», της ολιγοσέλιδης νουβέλας του ποιητή Κώστα Λάνταβου, και ήμουν ακόμη επηρεασμένος από την ιστορία.

Η πολυβραβευμένη εκπαιδευτικός και συγγραφέας υπογράφει την πρωτότυπη σειρά «Παίζουμε βιβλίο;», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, φιλοδοξώντας να επαναπροσδιορίσει τη σχέση των παιδιών με τη λογοτεχνία.

Ο δημοσιογράφος της «Κ» Ηλίας Μαγκλίνης -για το μυθιστόρημά του «Είμαι όσα έχω ξεχάσει. Μια αληθινή ιστορία»-, η Τζένη Μαστοράκη για τη συνολική προσφορά της στα γράμματα και ο ποιητής Γιάννης Αντιόχου -για το έργο του «Αυτός, ο κάτω ουρανός»- είναι ανάμεσα στους νικητές των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων 2020 που ανακοινώθηκαν σήμερα και αφορούν στις εκδόσεις 2019.

Οσο κι αν ψάξεις μια ανάλογη εικόνα, καθαρή σαν νερό, σ’ ένα μεγαλύτερο βιβλίο, είναι πιθανό να μην τη βρεις. Ωστόσο, αν είσαι τυχερός, μπορεί να την ανακαλύψεις σ’ ένα γραπτό που δεν ξεπερνά τις 1.300 λέξεις.

Για εμάς τους Νεοέλληνες ο όρος «Αγώνας» είναι ταυτισμένος βέβαια με την Επανάσταση του 1821. Το κεφαλαίο άλφα, και τα συμφραζόμενα φυσικά, αναβαθμίζουν και εξειδικεύουν την έννοια που έχει η λέξη στη συνηθισμένη χρήση του, της άμιλλας, της προσπάθειας ή ενός παιχνιδιού αθλητικού χαρακτήρα.

Τις καυτές, ανελέητες ημέρες του καλοκαιριού, θυμάμαι το κλασικό εκτενές διήγημα του Θανάση Βαλτινού «Η κάθοδος των εννιά». Η πλοκή, πασίγνωστη, υποτυπώδης: αποκομμένη ομάδα εννέα ανδρών του Δημοκρατικού Στρατού στην Πελοπόννησο, το καλοκαίρι του 1949, πασχίζει να ξεφύγει από τον κλοιό των κυβερνητικών στρατιωτικών δυνάμεων και των τοπικών παραστρατιωτικών ομάδων. 

Με την κυκλοφορία του νέου δοκιμίου του Κώστα Κουτσουρέλη με τίτλο «Τι είναι και τι δεν είναι ποίηση» από τη Μικρή Αρκτο, συνομιλήσαμε με τον ποιητή για την ουσία της ποίησης στους σύγχρονους καιρούς.

ΑΓΓΕΛΑ ΓΙΩΤΗΜεταπολεμικές δοκιμέςπολιτικού λυρισμούεκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 303 Το μεταπολεμικό ρίγος του Βύρωνα Λεοντάρη, η αρνητική διαλεκτική του Τέοντορ Αντόρνο και το υπονομευμένο «υψηλό» του Ανδρέα Κάλβου γίνονται τρία νήματα σφιχτοπλεγμένα από την Αγγέλα Γιώτη, συγκροτώντας τη «μεταπολεμικότητα» ως έννοια-εργαλείο για την κατανόηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας από τον 19ο αιώνα και μέχρι τους συμβατικά αποκληθέντες μεταπολεμικούς ποιητές. […]

«Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις». Ο πολυύμνητος καταληκτικός στίχος του καβαφικού ποιήματος είναι ο μίτος στο μυθιστόρημα του Δημήτρη Τανούδη.