ΜΑΣΚΕΣ

Ηξερε; Να μας πει τι ήξερε. Πώς μπορούσαν να γίνονται αυτές οι διευθετήσεις στο όνομά του χωρίς να τις ξέρει;

Το λένε –και το γράφουν– όχι για αστείο. Το λένε σοβαρά. Η κυβέρνηση, λέει, βλέπει μεγάλο και φουσκωμένο το ποτάμι της οργής του λαού, έτοιμο να πνίξει από Σεπτέμβριο τις νέες ζαρντινιέρες της Σταδίου και το ψωροφοινικόδασος της Πανεπιστημίου. 

Τίποτε δεν θύμιζε ποιος υπήρξε. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περπατούσε χθες στην Κέρκυρα, έχοντας δίπλα του δύο στελέχη κάτω των 35 – την Εφη Αχτσιόγλου και την Κατερίνα Νοτοπούλου. 

Χουντικής εμπνεύσεως. Αντιγραφή των χουντικών διαταγμάτων. Νεκρανάσταση της χούντας. Η χούντα δεν τελείωσε το 1974.

Οι πρώην είναι συνήθως βράχοι σοφίας. Μιλούν σπάνια και με χρησμούς. Πρόκειται για ένα στερεότυπο ηλικιακού ρατσισμού που δεν επιβεβαιώνεται από τα πράγματα.

Γιατί να θέλει κάποιος να προβάλει τον εαυτό του στο 1989; Ηταν μήπως καλή στιγμή για την Αριστερά – που βιάστηκε να ποινικοποιήσει την πασοκική φθορά για να «ξηλώσει το πουλόβερ»; Ή μήπως ήταν καλή στιγμή για το παρακμάζον ΠΑΣΟΚ;

Τι είναι πιο σημαντικό; Oτι ο Τσίπρας άφησε να βγουν από τα χείλη του λίγες συλλαβές έμμεσης αποδοκιμασίας για τον στενότερό του συνεργάτη; Ή ότι αυτή η αποδοκιμασία ήταν ουσιαστικά ο μόνος τρόπος διάσωσης του αποδοκιμαζομένου;

Κάποτε ρώτησε τον Θεό αν έχει άντερα. Η μεταφυσική τόλμη της φράσης προέκυψε, βέβαια, αυτοσχεδιαστικά. Μέσα στο παραλήρημα.

Μπορεί να πιστέψει κανείς τη φωνή που αποδίδεται στον Νίκο Παππά. Μπορεί να πιστέψει ότι στην κυβέρνηση στην οποία ο ίδιος ήταν η φαιά υψηλότης υπήρχε αναπληρωτής υπουργός που είχε «τη δική του ατζέντα».

Ο αφηγητής είναι ένας υπερσυντηρητικός, εμμονικός, πολεμοχαρής γραφειοκράτης, που δεν διστάζει να εκφράσει λύπη για την παρ’ ολίγον αποτροπή ενός πολέμου – με το Ιράν. 

O Δημήτρης Παπαδημούλης έχει ταράξει το ηθικό πλεονέκτημα στη νομιμότητα. Οι νόμιμες και φορολογημένες επενδυτικές του δραστηριότητες αναγκάζουν όλα τα στελέχη του κόμματός του να απολογούνται για λογαριασμό του, όπου και αν εμφανίζονται.

Δεν ήταν, όπως λέει το δημοσιογραφικό κλισέ, «εξομολόγηση». Τα κίνητρα της απόφασης του Αλέξη Πατέλη να μιλήσει για την προσωπική του ζωή δεν ήταν προσωπικά.