ΜΑΣΚΕΣ

Και τι έκανε δηλαδή; Ακολούθησε κι αυτός τον συρμό. Θα μπορούσες να πεις ότι ο Δημήτρης Παπαδημούλης συνελήφθη στο σούπερ μάρκετ να ακολουθεί τον συρμό της πανικόβλητης κατανάλωσης, αν δεν είχε φτιάξει μόνος του έναν μικρό συρμό από καροτσάκια.

Για όσους πίστευαν ακόμη στο ταμπού της ακλόνητης εκκλησιαστικής εξουσίας, η αντιπαράθεση προδιαγραφόταν δύσκολη. 

Το θέαμα ήταν αλλόκοτο. Από κανάλι σε κανάλι, ο υπουργός εμφανιζόταν σε ζωντανή σύνδεση από ένα σούπερ μάρκετ για να δώσει το μήνυμα κατά του συνωστισμού.

Κανείς δεν αγαπάει το sms που φέρνει τα κακά μαντάτα. Γι’ αυτό και όλοι ταράχτηκαν μέσα στη νύχτα όταν άκουσαν το κινητό τους –το παλαμιαίο είδωλό τους– να ουρλιάζει με αυτή την πρωτάκουστη φωνή.

Μία το πρωί, μία το μεσημέρι, μία το βράδυ. Τρεις φορές τη μέρα αλείφεις, έλεγε ο τηλεπλασιέ, τα χέρια σου. Και «δεν περνάει ούτε κορωνοϊός, ούτε ιός της γρίπης, ούτε τίποτε».

Δεν υπακούουν όλοι στα ίδια μέσα πειθούς. Ο πολιτικός λόγος αποβαίνει άσφαιρος όταν συγκρούεται με την πίστη. Αυτός ο προβληματισμός επικράτησε και στο Μαξίμου. 

Το διευκρίνισε. Δεν μίλησε σαν γιατρός. Δεν είναι βέβαια γιατρός. Αλλά η διευκρίνιση είναι απαραίτητη τις ημέρες αυτές που βρίσκει οργιώδη εξάπλωση ο νόμος του Τσαρούχη περί ρευστότητας των νεοελληνικών ιδιοτήτων. Εδώ δεν είσαι μόνο ό,τι δηλώσεις. Είσαι και ό,τι δηλώσεις πως δεν είσαι.

Ο  καθηγητής –η αυθεντία που η πολιτεία εμπιστεύθηκε για την αντιμετώπιση της επιδημίας– είχε μόλις αρχίσει να ενημερώνει το κοινωνικό σύνολο για την επώαση της απειλής. Ενα κινητό κουδούνισε ξαφνικά στη διαπασών, σκεπάζοντας τη φωνή του.

Η αντιπολίτευση είναι απλή. Και είναι ακόμη απλούστερη όταν είσαι ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από το να ξέρεις την τέχνη των «ευπώλητων» συμψηφισμών. Οπως έλεγε και ένας παλιός αρχισυντάκτης, ρέκτης της πασοκικής κουλτούρας: «Γράψ’ το πασοκικά: Δικαιώματα στους μετανάστες, ασφάλεια στην πόλη».

Τα σύμβολα στην πολιτική δεν είναι το περιτύλιγμα. Είναι συχνά η ίδια η πολιτική. Η παρουσία των κεφαλών όλων των ευρωπαϊκών θεσμών ήταν μια στιγμή που επαληθεύει αυτό το αξίωμα. Δραστικά δεν ήταν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Δραστικότερη ήταν η ίδια η παρουσία ενός υπερεθνικού υποκειμένου στην ελληνική μεθόριο.

Μέχρι την Πέμπτη, η πηγή της αγανάκτησης στο προσφυγικό ήταν η ριζική δυσπιστία για το κράτος. Οχι τόσο η (εκάστοτε) κυβέρνηση, όσο η ίδια η πολιτεία είχε αποδειχθεί διαχρονικώς αναξιόπιστη και ανίκανη να σχεδιάσει μια αποτελεσματική διαχείριση του προσφυγικού.

«Ο  Παπασταύρου αποτελεί τρανταχτό δείγμα ξεπεσμού του παλιού συστήματος… Ο Φαλσιανί είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάλεψε για τη φοροδιαφυγή, ενώ εσείς καλύψατε τον Παπασταύρου… Μπορεί εγώ να έχω συνεργάτη τον Καρανίκα, αλλά δεν έχω Παπασταύρου…