MISE EN PLACE

Βλέπω και ξαναβλέπω το βίντεο του Κώστα Λαμπρόπουλου. Δεν τον γνωρίζω τον κύριο, πρώτη φορά τον βλέπω στη ζωή μου για λίγα δευτερόλεπτα, σε λίγα καρέ, μάλλον από τα πιο πολύτιμα στο «κουτί» με τις αναμνήσεις της ζωής του.

«Μου φαίνεται αδιανόητο αυτό που ζω. Χρειάζομαι μισή ώρα για να ψωνίσω στο σούπερ μάρκετ και δύο ώρες για να πλύνω και να τακτοποιήσω αυτά που ψώνισα.

Η πρώτη μεγάλη έρευνα για τον τουρισμό και τις συνέπειες από τον κορωνοϊό, καρπός της συνεργασίας του Open Tourism και του Πανεπιστημίου Πειραιώς, παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες. H έρευνα διεξήχθη από τις 7 ώς τις 12 Απριλίου σε δείγμα 1.059 ατόμων –725 επισκέπτες και 334 άνθρωποι επιχειρήσεων– και όπως φαίνεται και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι η φετινή θα είναι μια κακή σεζόν.

Ο τίτλος αυτής της στήλης, σήμερα που είμαστε όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας σε αναγκαστικό αυτοπεριορισμό, είναι σαν να μας βγάζει τη γλώσσα. «Mise en place», όρος της γαλλικής κουζίνας φυσικά, σημαίνει «το καθετί στη θέση του», στη σωστή του θέση.

Ηταν αναμενόμενο ότι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων εστίασης θα δήλωναν αδυναμία καταβολής του ενοικίου για τον μήνα Μάιο. Ηταν αναμενόμενο όχι μόνο γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν κατεβάσει ρολά αλλά και γιατί όσες συνεχίζουν να λειτουργούν με delivery και take away καταγράφουν πολύ μεγάλη πτώση στον τζίρο τους.

«Mάμα μία!» αναφωνεί η σύζυγός του έτσι όπως σκύβει πάνω από την κατσαρόλα για να μυρίσει το φαγητό που ετοιμάζεται, όσπρια και λαχανικά. Αυτές τις μέρες του γενικού εγκλεισμού στο σπίτι, ο διάσημος Ιταλός σεφ Μάσιμο Μποτούρα παρουσιάζει από το σπίτι του, στη Μόντενα, μια σειρά βίντεο στο Instagram με τίτλο «Kitchen Quarantine», όπου μαγειρεύει νόστιμα και απλά πιάτα για την οικογένειά του.

Τις μέρες που ακολούθησαν τον μεγάλο σεισμό των Αλκυονίδων, Φεβρουάριο του 1981, θυμάμαι τις κούτες με τα ζαχαρούχα γάλατα, τα πακέτα με αλεύρι και κάτι κομπόστες ροδάκινο στις οποίες είχα ιδιαίτερη αδυναμία, να έχουν κατακλύσει τα ντουλάπια της κουζίνας. 

Κρητικός, ετών 40 στην Κρήτη του 1950. Ο μέσος όρος βάρους του ήταν περίπου 63 κιλά. Ασκούνταν καθημερινά για πολλές ώρες σε γεωργικές εργασίες στα χωράφια και περπατούσε πολλά χιλιόμετρα.

Δεν μαγείρεψε ποτέ για τη βιολογική του μητέρα, ούτε γι’ αυτήν που τον μεγάλωσε. Δεν έστρωσε ποτέ το τραπέζι ούτε για τη μία ούτε για την άλλη, δεν τους έδωσε να δοκιμάσουν ένα από τα περίεργα πιάτα του με βολβούς, ρίζες, βότανα, καρπούς ή άγρια χόρτα απ’ αυτά που τον παρακολουθούμε να μαζεύει σκυμμένος επί ώρες στις πλαγιές των βουνών· δεν τις τάισε ποτέ τρυφερά στο στόμα.

Η φίλη μου η Κ. ξέρει ότι κάνει λάθος ακόμη κι αυτές τις λίγες φορές που της δίνει το κινητό τηλέφωνο για να παρακολουθήσει κινούμενα σχέδια. Είναι η ύστατη λύση όταν η μικρή αρνείται πεισματικά να φάει και αρχίζει και χτυπάει τα χέρια της στο τραπέζι.

Μια βουτιά στα παγωμένα νερά της λίμνης Τάχο καταπολεμάει το στρες. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ένας «ειδικός» στην εκπομπή «The Goop Lab» της Γκουίνεθ Πάλτροου στο Νetflix.

Η απογοήτευση ήταν έκδηλη στο πρόσωπό της. Πριν από λίγες ημέρες συζητούσαμε για το τραπέζι που ετοίμαζε για φίλους. Ηθελε να τους περιποιηθεί, να τους κανακέψει, ήταν χαρούμενη αλλά και αγχωμένη.