ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ

Ασχολήθηκε σε βάθος με την τύχη των απελπισμένων νέων της γενιάς της, των λεγόμενων Ceasefire Babies.

Δύο μεγάλα πάθη είχε η Μιριάνα Μάρκοβιτς: τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και την εξουσία, την οποία ασκούσε με συνέπεια, στρατηγικώς, από το παρασκήνιο.

Είχε θάρρος σε ό,τι και αν έκανε. Λες και ο παππούς της, Παύλος Μελάς, της είχε κληροδοτήσει το ηρωικό της ψυχής του.

Η λέξη «συνάδελφος» κρύβει μια μεγάλη αλήθεια. Υστερα από πολλά χρόνια που δουλεύεις πλάι σε κάποιον, τον βλέπεις καθημερινά περισσότερο και από τους δικούς σου ανθρώπους. 

Ως σπουδαστής στο Χάρβαρντ, βίωσε τη σιωπή των δυτικών ΜΜΕ για τα Σεπτεμβριανά. Χρόνια αργότερα, αποκατέστησε την αλήθεια.

Μαζί με τον Τάσο Μαργαριτώφ, που έφυγε από τη ζωή το 2014, οργάνωσαν τη συντήρηση στην Ελλάδα. Αφησαν τα εργαστήρια και όργωσαν όλη την Ελλάδα, νησιωτική και ηπειρωτική.

Κάθε φορά που γυρνούσε από μια επικίνδυνη αποστολή κλεινόταν για καιρό στο σπίτι του, σε μια προσπάθεια να επιστρέψει στον δικό μας κόσμο.

Η απόκρουση του αιώνα όταν περιγραφεί με λέξεις, αδικείται. Τη βλέπουν φίλαθλοι και μη, ξανά και ξανά, ως απόδειξη ότι το αδύνατο είναι εφικτό. Το ξέρει και ο Πελέ.

Το 1974 ανέλαβε υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, με βασική αποστολή την ανακούφιση προσφύγων της Κύπρου.

Αν υπάρχει ένας Ελληνας επιχειρηματίας που η δράση του διαμόρφωσε τις σύγχρονες ακτοπλοϊκές μεταφορές της Μεσογείου και ταυτόχρονα κέρδισε αν όχι την εκτίμηση, τότε σίγουρα τον σεβασμό των ανταγωνιστών του, παρά τα προβλήματα που τους δημιούργησε, αυτός είναι ο Περικλής Σ. Παναγόπουλος. 

Τ​​ον χαρακτήρισαν τον «πρώτο ακτιβιστή γιατρό της Ιταλίας». Στα μάτια των χιλιάδων ασθενών του, φορέων του HIV, φάνταζε ως μικρός θεός που έδινε παράταση ζωής πολλών ετών, ενώ συνέβαλε αποφασιστικά στη σταδιακή αποτίναξη του κοινωνικού στίγματος.

Το βαθύ ενδιαφέρον του δρ Τζον Σ. Μπέιλι για τις τέχνες επηρέασε το όραμά του όσον αφορά τόσο τα ακαδημαϊκά προγράμματα του Κολλεγίου όσο και την εκπληκτική πανεπιστημιούπολη.