ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ

Το 1988, ο Τζορτζ Χέρμπερτ Γουόκερ Μπους, μετά οκτώ χρόνια στην αντιπροεδρία, κέρδισε το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών. Ο άνθρωπος που στεκόταν στον δρόμο του για τον Λευκό Οίκο –για να γίνει ο πρώτος αντιπρόεδρος που θα εκλεγόταν στο ύπατο αξίωμα από το 1836– ήταν ο Μάικλ Δουκάκης.

Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι παρομοίαζε το σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας με το σκοτάδι της μήτρας.

Η «υπόθεση Λισένκο», τα «μαγικά» με τη σίκαλη, οι λιμοί, τα γκουλάγκ, το χαμένο στοίχημα του Χρουστσόφ με θύμα ένα γουρουνάκι.

Ε​​ρωτήματα και αμφιβολίες. Αυτά προκαλούσαν οι ήρωες που γεννούσε η φαντασία του Αμερικανού συγγραφέα κόμικς Σταν Λι και έπαιρναν ζωή στις σελίδες των κόμικς της Marvel. Ποιος θα ήταν ο Σπάιντερμαν χωρίς τις προσωπικές του ενοχές; Είναι σίγουρα με τους καλούς ο Χουλκ; Πως γίνεται και ένας εγωπαθής εκατομμυριούχος που πουλούσε όπλα να βάζει τη στολή του Αϊρονμαν; Πόσο ψυχικά ασταθής είναι ο μοναχικός Γούλβεριν όταν δεν βρίσκεται ανάμεσα στους X-Men;

Ο ψυχίατρος Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος ήταν και ο πρωτεργάτης της αποασυλοποίησης στην Ελλάδα.

«Ακούσαμε σε λίγο το Μποφάιτερ να δίνει την εντολή “τάλιχο – τάλιχο”, που στη γλώσσα μας σημαίνει “επίθεση – επίθεση”».

Τα ΕΛΤΑ, πέρυσι, στη σειρά «Μορφές του φιλοτελισμού», συμπεριέλαβαν ένα γραμματόσημο με το πρόσωπό του – το μοναδικό που είχε άνθρωπο εν ζωή.

Παρότι χαμηλών τόνων, η προσφορά του είχε αναγνωριστεί. Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και την ελληνική πολιτεία ως ήρωας του Λιμενικού.

Ο Γιώργος Χατσόπουλος διέπρεψε και στο επιχειρείν, ενέπνευσε τους φοιτητές, βοήθησε πολλούς, ήταν και σύμβουλος προέδρων των ΗΠΑ.

«Βοηθούσε οροθετικούς, λέγοντας στις οικογένειές τους ότι τα παιδιά τους δεν θα πεθάνουν».

Με ευγένεια αλλά και ευθύτητα, απομάκρυνε όσους εμφανίζονταν απρόσκλητοι: «Αν σας θέλει, θα σας ειδοποιήσει».

Στα στοιχεία ταυτότητάς της συνδυάζονταν η νηφάλια επιστημονική αναζήτηση και το πάθος της ακτιβίστριας.