Ν.Δ.

H κυβέρνηση οφείλει να ακούει την κριτική και τα παράπονα και να διορθώνει την πορεία της, όπου κρίνει ότι χρειάζεται. Μετά τις ευρωεκλογές, παρατηρεί κανείς ότι επιχειρούνται τέτοιες διορθώσεις. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος να αφεθούν κάποιοι να πιστέψουν ότι μπορούν να ζητούν πλέον υπερβάσεις και αναθεωρήσεις ακόμη και των μεταρρυθμίσεων που ήταν ορθές και κοινωνικά […]

Πριν από ένα χρόνο οι πολίτες επιβράβευσαν με 41% τον Μητσοτάκη γιατί, μετά μια δεκαετία πρωτοφανούς λιτότητας και περικοπών παντού, έκανε ένα σημαντικό βήμα για να επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα. Στήριξε τον κόσμο στις δύσκολες μέρες του κορωνοϊού και της έκρηξης των τιμών ενέργειας μοιράζοντας περίπου 50 δισ. ευρώ.

Ο καθηγητής ∆ιεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Δημήτρης Καιρίδης έγινε υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου 13 μέρες μετά το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο. Τότε, ο Frontex απειλούσε να φύγει από τις θάλασσές μας και η διεθνής εικόνα της χώρας μας για τη διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού ήταν περισσότερο από σκούρα, σχεδόν μαύρη.

Οφείλουμε να αφουγκραζόμαστε πάντα την κομματική μας βάση, που είναι η «ψυχή» της παράταξης, χωρίς να χάνουμε την επαφή μας με τον «μεσαίο χώρο».

Πώς αλληλεπιδρά η Ν.Δ. με όσα λαμβάνουν χώρα στα δεξιά της; Υπάρχει ιστορική συνέχεια πίσω από τις τελευταίες εξελίξεις; Πώς είχε εκφραστεί η δεξιά της δεξιάς στο παρελθόν;

Επειτα από ένα μη ικανοποιητικό –αλλά όχι καταστροφικό– αποτέλεσμα, η συζήτηση για το αν η Ν.Δ. πρέπει να επιμείνει στη στρατηγική στόχευση προς το Κέντρο ή αν πρέπει να κινηθεί προς τα δεξιά είναι απολύτως ατελέσφορη.

Πόσο έχεις χάσει όταν δεν (σε) έχουν κερδίσει οι αντίπαλοί σου; Πόσο «ήττα» ήταν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ένα αποτέλεσμα που επιβεβαίωσε ότι αντίπαλός του είναι ο Κανένας; Ο Κανένας ευθύνεται έως έναν βαθμό και για την αποσυσπείρωση της Ν.Δ., που οδήγησε πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους της στην αποχή.

Στις 27 Μαΐου 2024 μίλησα στη Λεβέντειο Πινακοθήκη της Λευκωσίας για τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα. Διάβασα ξανά την ομιλία αυτή και μου φάνηκε ότι εξηγεί το αποτέλεσμα… προκαταβολικά, γι’ αυτό σας παραθέτω τα κυριότερα σημεία της. «[…] Το κλίμα. Μέχρι σήμερα είχαμε συνολικά 9 ευρωεκλογές και 16 βουλευτικές εκλογές, ζωή να έχουμε. Δεν πρόκειται να σας κουράσω με ημερομηνίες.

Αν η εσωκομματική αναστάτωση στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ εκφυλιστεί σε «Δελφινάριο» (Ντ. Μπακογιάννη), το κόμμα που κυριάρχησε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και αλέστηκε στον μύλο των μνημονίων θα έχει κακό τέλος. Θα μικρύνει ακόμη περισσότερο, θα δείξει πιο παλιό και πιο θαμπό, θα κουράσει τους ήδη κουρασμένους ψηφοφόρους του (μόλις 508.000 στις ευρωεκλογές).

Το ανέκδοτο είναι γνωστό: Σε αγώνα δρόμου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ βγαίνει πρώτος, ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης δεύτερος. Την επόμενη μέρα οι σοβιετικές εφημερίδες διαλαλούν: «Δεύτερη θέση σε αγώνα δρόμου από τον γ.γ. του ΚΚΕΣΣΔ· ο Αμερικανός πρόεδρος ήρθε προτελευταίος».

Την καθίζηση του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές την αποδίδουν πολλοί σχολιαστές στα προβλήματα της «καθημερινότητας» που ταλανίζουν τους πολίτες. Από συζητήσεις με γνωστούς εκτιμώ κι εγώ ότι αυτά ήταν η κυρία αιτία του εκλογικού αποτελέσματος, και όχι ο γάμος των ομοφύλων ή η τραγωδία των Τεμπών.

«Η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 28%, δηλαδή ένα ποσοστό υψηλότερο από το άθροισμα του δεύτερου και του τρίτου κόμματος».