ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

​Α​ν έχετε διαβάσει βιβλία του Ιρβιν Γιάλομ, σίγουρα δεν ακούτε το όνομα του Ρόλο Μέι (1909-1994) για πρώτη φορά. 

Π​​ρέπει να ήμουν στη Δ΄ Δημοτικού όταν ένα ζευγάρι οικογενειακών φίλων μάς ανακοίνωσε ότι θα πήγαινε διακοπές στο Χαρτούμ, την πρωτεύουσα του Σουδάν.

Α​​​​υτό που μου λείπει από την Ελλάδα είναι ο ήλιος, η θάλασσα, τα αρχαία μνημεία, τα βραδάκια με παρέα, το φεγγάρι και το μουρμουρητό της θάλασσας. Δηλαδή ό,τι λείπει σε όλους μας».

​​Η ανάγνωση της Ιστορίας και, κυρίως, η δεύτερη ανάγνωση της (σύγχρονης ελληνικής) ιστορίας εξελίσσεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, ως «παράπλευρο κέρδος», μέχρι ένα βαθμό, των αναταράξεων που προκαλεί στον δημόσιο διάλογο η πολύπλευρη κρίση των τελευταίων επτά ετών. 

Ο ​​πατέρας μου θα γίνει τον Οκτώβριο 89 ετών. Οταν θέλουμε να τον πειράξουμε, τον ρωτάμε πόσων ετών είναι γιατί ξέρουμε ότι πάντα θα κόψει έναν χρόνο.

Η ​​ολιγόωρη επίσκεψη της βασίλισσας Ράνιας της Ιορδανίας την περασμένη Δευτέρα στη Λέσβο πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, καθώς συνέπεσε με την απεργία των δημοσιογράφων. 

Μ​​ερικές φορές οι λεπτομέρειες έχουν τη δική τους αξία, και ο υπότιτλος στο βιβλίο τού κυπριακής καταγωγής ιστορικού Γιώργου Γεωργή, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Καστανιώτη», χρωματίζει όμορφα τη σχέση δύο μεγάλων Ελλήνων του 20ού αιώνα: «Η συνάντηση Στρατή Τσίρκα Γιώργου Σεφέρη. Μια φιλία που βράδυνε».

Τ​​ην πριγκίπισσα Ειρήνη την έχω «δει» δύο φορές στη ζωή μου: η πρώτη ήταν στους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη τον Απρίλιο του 2008 και, έξι χρόνια μετά, στο ιστορικό ντοκιμαντέρ του Νίκου Πολίτη «Παύλος, ένας ασυνήθιστος βασιλιάς».

Δ​​εν πρόλαβα να δω την ταπεινή αυλή της φωτογραφίας. Γνώρισα, όμως, πολύ καλά, κι από πολύ κοντά, τους νέους που απαρτίζουν την ανέμελη συντροφιά μιας μάλλον ασήμαντης Κυριακής του 1957 ή του 1958.

​​Υπάρχει μια ωραία σκηνή από τη Θεσσαλονίκη του Μεγάλου Πολέμου όπως τη μεταδίδει ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944) και την ανακάλυψα στον τέταρτο, κατά σειρά, τόμο της θαυμάσιας θεματολογικής σειράς της University Studio Press «Η Θεσσαλονίκη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» με τίτλο «Δεν υπήρξαν ήρωες εδώ…»

Τ​​ο ημερολόγιο έγραφε 15 Μαρτίου του 1943 όταν σφύριξε στον σταθμό της Θεσσαλονίκης το πρώτο τρένο με προορισμό το Αουσβιτς. 

Δ​​εν χορταίνω να βυθίζομαι σε φωτογραφίες σαν κι αυτή που ανακάλυψα σε ένα εξαιρετικό ιστολόγιο με αντικείμενο την Αίγινα (aeginalight.gr).