ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

​Μία εβδομάδα μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ στις 18 Οκτωβρίου του 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου παραχώρησε την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξή του στο αμερικανικό δίκτυο ABC.

Η Σβετλάνα Γκάιερ ήταν μια γυναίκα του 20ού αιώνα. Η Ιστορία πέρασε από πάνω της αλλά δεν την ισοπέδωσε. Κι εμείς, χάρη στον σκηνοθέτη Βαντίμ Ζεντρέικο (Vadim Jendreyko) και το Ινστιτούτο Γκαίτε, μπορούμε να διαβάζουμε για τη σπουδαία της ζωή.

Οταν άρχισε η κούρσα για τη διεκδίκηση της ηγεσίας των Εργατικών, ο Τζέρεμι Κόρμπιν ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ. Χθες, εκτός εξαιρετικού απροόπτου, επρόκειτο να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος σε μία από τις πιο απρόβλεπτες εκστρατείες στην πολιτική ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας.

«​Εδώ κι ένα μήνα ένιωθα γεμάτος υγεία, άτρωτος. Στα 81 μου χρόνια κολυμπώ ακόμη ένα μίλι την ημέρα». Ετσι ξεκινάει το κείμενο του Ολιβερ Σακς που δημοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 2015 στους New York Times με τίτλο «Η δική μου ζωή».

Σ​​τις αρχές της εβδομάδας περπατούσα στην οδό Σπύρου Μερκούρη, στο Παγκράτι, αναζητώντας ένα καφέ για λίγο παγωμένο τσάι και η καλή τύχη με έφερε στο ίδιο τραπέζι με την επίτιμη καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Μάρω Καρδαμίτση – Αδάμη. 

Ο ​​«πιο ωραίος νέος της Αγγλίας», σύμφωνα με τον ποιητή Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς. «Κάπως έτσι θα πρέπει να έμοιαζε ο Αδωνις στα μάτια της Αφροδίτης», είχε γράψει ο συγγραφέας Λέοναρντ Γουλφ. 

Το Λίνενμπουργκ είναι μια γοητευτική, μεσαίου μεγέθους πόλη 70.000 ανθρώπων στην Κάτω Σαξονία της Γερμανίας, δυτικά του Βερολίνου.

Ekανε εντύπωση την επομένη του ελληνικού δημοψηφίσματος η δήλωση του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ότι η Ελλάδα «πρέπει να τεθεί εκτός της Ευρωζώνης». Κι αυτό γιατί ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1974-1981) συγκαταλέγεται στους λίγους πιστούς φίλους της χώρας μας.

Η Ελένη Βλάχου αφιερώνει τη στήλη της στην «Καθημερινή» στο ιστορικό γεγονός.

Η​​μουν 13 ή 14 ετών όταν διάβασα τις «Ωρες ευθύνης» (Ευρωεκδοτική) του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη (1918-2006) και θυμάμαι το περίεργο συναίσθημα που μου είχε προκαλέσει η εφηβική ανακάλυψη ότι οι πολιτικοί που ήξερα μόνο από την τηλεόραση και τις εφημερίδες ήταν «κανονικοί» άνθρωποι με γούστα, συμπάθειες, αντιπάθειες και ιδιοτροπίες.

Η αίσθηση ότι οι ημέρες που ζούμε παίρνουν σταδιακά ιστορική διάσταση με κάνει και επιστρέφω σε βιβλία όπως ο «Χαμένος Παράδεισος» του Τζάιλς Μίλτον (εκδόσεις Μίνωας), μια από τις πιο εμπεριστατωμένες μελέτες για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς, τον μεγάλο κερδισμένο των τουρκικών βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής: όταν ήταν ακόμη φοιτητής, ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του ’90, ετοιμαζόταν να βγει στο βουνό για να συναντήσει άλλους Κούρδους συνομηλίκους του που δοκίμαζαν την εμπειρία μιας σύντομης θερινής εκπαίδευσης στις τάξεις του εκτός νόμου PKK.