ΠΑΤΑΤΕΣ

Συνοδεύουμε τους κεφτέδες με την κουνουπιδοσαλάτα.

Αυτό το έδεσμα, συνήθως συνοδευτικό, ανήκει στην κατηγορία των γαλλικής εμπνεύσεως και ξενοδοχειακής παραδόσεως. Το σύνηθες είναι να κακοποιείται με προσθήκη αυγών, τυριού κ.λπ. Το γκρατέν Σαβουαγιάρ και το αλιγκό της Ωβέρνης έχουν τυρί, το γκρατέν Ντωφινουά δεν έχει, η ταρτιφλέτ έχει και τυρί και λαρδί και κρεμμύδι, το Ντωφινουά δεν έχει.

Η γέμιση δεν ψήνεται, με αποτέλεσμα να μένουν αρκετά τραγανά τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα μυρωδικά. Αν τη θέλουμε πιο ψημένη, σοτάρουμε τα υλικά για 2 – 3 λεπτά σε 1 κουταλιά ελαιόλαδο.

Μέτριας δυσκολίας / Προετοιμασία: 10΄ Μαγείρεμα + Τηγάνισμα: 25΄ Υλικά για 4 άτομα: 1 κιλό μικροσκοπικές πατάτες (προτιμότερο νέας εσοδείας), με τη φλούδα, πλυμένες καλά (προτιμάμε βιολογικές) 1 κουτ. γλυκού πάπρικα καπνιστή 1 κουτ. γλυκού πάπρικα γλυκιά 1/4 κουτ. γλυκού πιπέρι καγιέν (ή άλλο καυτερό κοκκινοπίπερο) 1 κουτ. γλυκού σκόνη αποξηραμένου σκόρδου (ή 1 σκελίδα, […]

Εύκολο / Προετοιμασία: 15΄, Μαγείρεμα: περίπου 35΄ – 40΄  Υλικά για 4 – 6 άτομα: 1 κιλό πατάτες, καθαρισμένες και κομμένες σε κύβους, περίπου 3 εκ. 400 γρ. πράσα, σε λεπτές ροδέλες (το λευκό και το τρυφερό πράσινο μέρος) 80 ml ελαιόλαδο 500 ml φρέσκο γάλα, πλήρες 200 γρ. κεφαλοτύρι από την Ηπειρο ή άλλο […]

Ένα λαχταριστό, πληθωρικό πιάτο με βιεννέζικο αέρα. Σιγοβράζουμε τα κότσια από την προηγούμενη μέρα, για να κερδίσουμε χρόνο. Τη μέρα του τραπεζιού θα χρειαστούμε μόλις 30-40 λεπτά για να ψήσουμε το κρέας.

Ένα φαγητό τουρλού που αξιοποιεί την αφθονία κολοκύθας αυτή την εποχή. Απλό και εύκολο, απογειώνεται με το ξύσμα λεμονιού και τον δυόσμο, που δίνουν φρεσκάδα.

Το κλασικό φαγητό της οικογένειας αναβαθμίζεται με μια μικρή προσθήκη: το κρασί (!)

Οι σπόροι ξερού κόλιανδρου θα δώσουν μια ιδιαίτερη γευστική νότα στο μαγειρευτό μας. Μπορούμε να τον αντικαταστήσουμε με μαραθόσπορο στο τέλος του μαγειρέματος.

Το ψήσιμο στη σακούλα έχει τα καλά της γάστρας, ζουμερό ψαχνό και καλοψημένο εξωτερικό. Στον Γαστρονόμο θα βρείτε τα μυστικά ψησίματος του κοτόπουλου στο φούρνο.

Ένα ιδιοφυώς χορταστικό φαγητό, που συνδυάζει δύο άμυλα. Διαδόθηκε στο φτωχικό βασίλειο της Νεάπολης κατά τον 17ο αιώνα και είναι αξιοσημείωτο ότι παραδοσιακά οι ντόπιοι χρησιμοποιούν ανάμεικτα ζυμαρικά, που πωλούνται στην Ιταλία με την ονομασία «pasta mista» (στη ναπολιτάνικη διάλεκτο ως «mesca francesca») μέσα στην ίδια συσκευασία, η οποία περιέχει διάφορα σχήματα, όπως σπασμένα σπαγκέτι, καζαρέτσε, τορτιλιόνι, τσίτι, φουζίλι, κ.ά. Αυτό στο παρελθόν αποτελούσε ένα είδος ανακύκλωσης των ζυμαρικών που είχαν περισσέψει στο ντουλάπι. Η πατάτα είναι αυτή που δημιουργεί το χύλωμα, γι’ αυτό και μαγειρεύεται αρκετά, ώσπου να μισολιώσει και να δημιουργηθεί μια καλά δεμένη σάλτσα ή, όπως λένε οι Ναπολιτάνοι, «apt» –  σε κάποιες τρατορίες, για να αποδείξουν ότι το φαγητό είναι καλοφτιαγμένο, αναποδογυρίζουν το πιάτο και, αν δεν πέσουν τα ζυμαρικά στο πάτωμα, τότε είναι σωστά φτιαγμένα. Κάποιοι μάγειρες, όπως η κ. Enza Ciotola, αφού ετοιμάσουν το φαγητό, το γκρατινάρουν στον φούρνο, καλυμμένο με μπόλικη τριμμένη παρμεζάνα. 

Αφράτοι και πολύ νόστιμοι, αυτοί οι κεφτέδες ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.