ΣΧΟΛΙΟ Σ' ΕΝΑ ΘΕΜΑ

Π​​ρέπει να είναι ένας από τους πιο διαχρονικούς, οικουμενικούς, κοινούς εφιάλτες: βρίσκεσαι ξαφνικά και χωρίς καμία λογική αιτία γυμνός σε δημόσιο χώρο, εν μέσω του πλήθους.

Οι «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» υποτίθεται ότι θέτουν επί τάπητος τη σχέση ηδονής και πόνου, τις αντιφάσεις της ερωτικής επιθυμίας – ή μήπως όχι;

Μια άλλη (ειρωνική) πτυχή στη σχέση Οπενχάιμερ-Ουίλερ ήταν η συμβολή τους στην κατανόηση του πιο αινιγματικού φαινομένου στο σύμπαν, της μαύρης τρύπας.

«B​​​​ut when the thunder breaks it breaks for you and me» – Μα όταν αστράφτει ο ουρανός, αστράφτει για σένα και για μένα. Οι στίχοι αυτοί από ένα θαυμάσιο τραγούδι των This Mortal Coil μάλλον δεν θα συγκινούσαν τον πιλότο Ουίλιαμ Ράνκιν.

Τα τραγικά γεγονότα στο Σαρλί Χεμπντό έφεραν στον νου μια παλιά μεγάλη αγάπη: τον Μίλο Μανάρα, ο οποίος έσπευσε τις πρώτες μέρες μετά το χτύπημα να φιλοτεχνήσει ένα πολύ τρυφερό σχέδιο αφιερωμένο στον φίλο του, τον αδικοσκοτωμένο Βολινσκί.

Ο τίτλος του σημερινού σχολίου είναι αλιευμένος από ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που κυκλοφόρησε εσχάτως: την «Τυραννία της στιγμής» του Τόμας Ερικσεν, καθηγητή της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Κέντρο για την Τεχνολογία, την Καινοτομία και την Κουλτούρα στο Πανεπιστήμιο του Οσλο.

Αντιγράφω από τους Financial Times της 7ης Δεκεμβρίου, από ένα άρθρο του Jason Cowley: «Ο Οργουελ ουδέποτε διαχώρισε την υψηλή από τη λαϊκή κουλτούρα – δεν ήταν τα πάντα της ίδιας αξίας για εκείνον, ήταν όμως του ιδίου ενδιαφέροντος».

Ένα από τα πιο συναρπαστικά ξένα μυθιστορήματα εμφανίστηκε γυρισμένο στη γλώσσα μας πάνω στο κλείσιμο της χρονιάς: το μυθιστόρημα «Εκείνη τη μέρα» του Αμερικανού Ντένις Λεχέιν.

Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές και έξω σουρουπώνει, θυμάμαι αυτό που διδάσκει η επιστήμη: ο νυχτερινός ουρανός δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι σκοτεινός.

Ο Στίβεν Χόκινγκ εξέφρασε τους φόβους του στο ενδεχόμενο εξέλιξης μηχανών τεχνητής νοημοσύνης: «Θα μπορεί, λοιπόν, αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα να ξεκινήσει και να επανασχεδιάζει τον εαυτό του διαρκώς με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα.

​​Σε μία από τις πιο σκοτεινές σκηνές της Παλαιάς Διαθήκης, βλέπουμε τον Αβραάμ να οδηγεί τον Ισαάκ, τον γιο του, στις ερημιές κρύβοντας επιμελώς το μαχαίρι με το οποίο σκοπεύει να τον σφάξει.

Λένε πως ο Μπετόβεν και ο Γκαίτε έπαιρναν τον περίπατό τους στη Βιέννη όταν πέρασε η αυτοκρατορική άμαξα.