ΣΧΟΛΙΟ

Υπάρχουν ορισμένες φορές που η γλώσσα του σώματος αποκαλύπτει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί να περιγράφουν οι λέξεις. Στο στιγμιότυπο που καταγράφηκε από τον τηλεοπτικό φακό, στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Αμυνας της Ε.Ε. στο Βερολίνο, ο ύπατος εκπρόσωπος Ζοζέπ Μπορέλ, απευθυνόμενος στην Ανεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ, μετέφερε την εκδοχή των πραγμάτων της Αγκυρας, ότι δηλαδή οι Τούρκοι είναι ενοχλημένοι διότι οι «αναξιόπιστοι» Ελληνες υπέγραψαν συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο.

Η πείρα μάς διδάσκει ότι οι Τούρκοι δεν μπλοφάρουν. Εμείς οι Ελληνες έχουμε μάθει να «διαβάζουμε» τις προθέσεις τους. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι προκλήσεις τους αρχικά βρίσκονται στο όριο των κόκκινων γραμμών της διεθνούς κοινότητας, έως τη στιγμή που βρίσκουν ευκαιρία να τις παραβιάσουν.

Να είναι άραγε αυτό που προγραμματίζεται να γίνει στις 11 Σεπτεμβρίου, στη θέση της ματαιωθείσας λόγω κορωνοϊού 85ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, το Thessaloniki Hellexpo Forum δηλαδή, μια πρόγευση για τη ΔΕΘ του μέλλοντος;

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν κακοφορμίσει, η Ανατολική Μεσόγειος είναι η πλέον στρατιωτικοποιημένη περιοχή της Ευρώπης. Από τη συνήθη ρητορική αντιπαράθεση περάσαμε στη φάση επικίνδυνων ναυτικών συμβάντων και η στρατιωτική εμπλοκή δεν είναι δυνατόν να αποκλεισθεί.

Ωραία. Εγινε παρεξήγηση. Δεν καταλάβαμε. Ο τέως υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου δεν εννοούσε ότι υιοθετεί το στερεότυπο πως οι γυναίκες δεν είναι καλές στα μαθηματικά, αστειευόμενος για τις δηλώσεις της Νίκης Κεραμέως. Από τη στιγμή που το όρισε ως «στερεότυπο» είναι –κατά τη γνώμη του– σαφές πως το αποκηρύσσει.

Ο πολιτικός μας πολιτισμός απαιτεί η εκάστοτε αντιπολίτευση να λέει πάντοτε ένα «γενναίο» ΟΧΙ, ακόμη και όταν συμφωνεί πίσω από κλειστές πόρτες με κυβερνητικές επιλογές σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Το ΝΑΙ θεωρείται αδιανόητο, αν όχι αυτοκτονικό. Το έχουμε ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν και η μακρά αυτή παράδοση δεν νομίζω να τερματιστεί στο άμεσο μέλλον.

ε μια συγκυρία η οποία σημαδεύεται από εξελίξεις εξόχως ανησυχητικές στην ανατολική Μεσόγειο, με την Αγκυρα να κλιμακώνει την επιθετική δραστηριότητά της και με ολοένα περισσότερους διεθνείς «παίκτες» να εκδηλώνουν την ανησυχία τους για τα όσα διαδραματίζονται ή και σχεδιάζονται στη γειτονιά μας, μοιάζει με τουλάχιστον εξωπραγματική πολυτέλεια η εμμονή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο με όρους που αποκαλύπτουν απωθημένα από το παρελθόν.

Για τα παιδιά, τίποτε πιο πολύτιμο από το σχολείο τους. Και όχι μόνο για τη Γραμματική, την Ιστορία ή τα Μαθηματικά. Εκεί, με τις φιλίες και τις κόντρες τους, γίνονται ανθρωπάκια κι έπειτα πολίτες. Εκεί αποσπώνται αναγκαστικά από τη γονική υπερπροστασία, δάσκαλο κακό, και αντιλαμβάνονται πως η ζωή βρίσκεται έξω από το κινητό και το λάπτοπ· δάσκαλος σαγηνευτικός ο «γυάλινος κόσμος», πλην παραπλανητικός.

Για δεκαετίες γνωρίζαμε ότι σε περιπτώσεις αυξημένης έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, θα μεσολαβούσε η Ουάσιγκτον.

Η ΕΡΤ προβάλλει στιγμιότυπα από περασμένους Ολυμπιακούς Αγώνες, παρηγοριά για τους λάτρεις της διοργάνωσης που αναβλήθηκε (Τόκιο 2020) εξαιτίας της πανδημίας. Το σάουντρακ του φετινού καλοκαιριού είναι κονσέρβα. Ακόμη κι έτσι, είναι η πιο συναρπαστική εκπομπή στο καλοκαιρινό πρόγραμμα της τηλεόρασης. 

Η 7η Σεπτεμβρίου θα είναι ημερομηνία crash test και για την πολιτεία και για την κοινωνία. Η επιστροφή στα σχολεία δεν δοκιμάζει μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και την κυβέρνηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους γονείς, τα παιδιά και, κυρίως, τη νοοτροπία μέσα στην οποία μουλιάζουν αντιλήψεις, πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, ελλείψεις.

Με τη λήξη του συνεδρίου των Δημοκρατικών, μπήκε στην τελική ευθεία η προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ, μια εκστρατεία διαφορετική απ’ όσες προηγήθηκαν: λόγω πανδημίας, το μεγαλύτερο μέρος της διεξάγεται μέσω Διαδικτύου· λόγω Τραμπ, το αποτέλεσμα θα κρίνει όχι μόνο το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος αλλά και το μέλλον της δημοκρατίας στην Αμερική.