ΣΧΟΛΙΟ

Μέσα Φλεβάρη, είμαστε ακόμη μακριά από την κάλπη. Οι υποψηφιότητες παραμένουν στον χώρο της εικασίας, είτε για τις ευρωεκλογές πρόκειται και τα κόμματα που θα συμμετάσχουν, με νέα ή παλιά ονόματα και λάβαρα, είτε για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Στο δικό μας, εσωτερικό Μνημόνιο πρέπει να συμφωνήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες θα αναλάβουν να το εξηγήσουν και να πείσουν τον κόσμο γι’ αυτό.

Το αυθόρμητο δημοψήφισμα σε Πάρο και Αντίπαρο για τη διαφύλαξη του συστήματος δημόσιας υγείας πρέπει να βάλει σε σκέψεις την κυβέρνηση και όλους μας.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στη Ρώμη εμπεριέχουν όλα τα στοιχεία συναρπαστικού δράματος που δεν θα ήταν ξένο σε καμία από τις ταραχώδεις εποχές της Αιώνιας Πόλης.

Οι διαδικασίες που βρίσκονται εν εξελίξει εν όψει των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως ανέδειξαν την παθογένεια του πολιτικού συστήματος.

Εδώ και λίγο καιρό μπήκε στο πολιτικό σκηνικό ένας νέος, απρόβλεπτος παράγοντας: η Δικαιοσύνη. Κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον πως οι εισαγγελείς και δικαστές θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο τους επόμενους μήνες.

«Ορκίζομαι να κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρήσω και να ενισχύσω την εμπιστοσύνη στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Ο Θεός να με βοηθάει».

Ερχονται στιγμές όπου η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημοκρατία κλονίζεται. Εκεί που όλα έβαιναν καλώς και αισθανόμασταν ότι στεκόμαστε σταθερά στα πόδια μας, έρχεται η κρίση σαν μια ασθένεια που αγγίζει τους πάντες και αλλάζει τα πάντα.

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας προέρχεται από τα «παιδιά των καταλήψεων»· έκαναν αισθητή την παρουσία τους από το Γυμνάσιο με διάφορα συνθήματα του τύπου «Κάτσε καλά, Γεράσιμε»…

 Λίγοι ίσως κατάλαβαν πόσο βαριά ήταν η κουβέντα που εκστόμισε ο Γερμανός αντικαγκελάριος προχθές, όταν υποστήριξε πως η Ελλάδα είναι χώρα που εμπίπτει περισσότερο στην αρμοδιότητα της Παγκόσμιας Τράπεζας και λιγότερο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ενας αιώνας μάς χωρίζει από το 1914, έτος κατά το οποίο η Ευρώπη βυθίζεται στη δίνη του Μεγάλου Πολέμου, ενός ευρωπαϊκού εμφυλίου σύμφωνα με την εκ των υστέρων ματιά, και η Ελλάδα βυθίζεται στον Εθνικό Διχασμό.

Στις αρχές του 2010, τις μέρες που η Ελλάδα πελάγωνε στο χρέος ενώ η Κίνα έμοιαζε παντοδύναμη, ένα ταξίδι στην Κίνα ήταν πολύ διαφωτιστικό.