ΣΧΟΛΙΟ

Σαν να μην ήταν ήδη αρκετά πολύπλοκα και επικίνδυνα τα θέματα που οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είχαν να διαχειριστούν στη Σύνοδό τους στις Βρυξέλλες –μεταξύ άλλων, το Brexit, η διεύρυνση, οι σχέσεις με την Τουρκία, η στρατηγική για το μέλλον…

Προσεισμικές δονήσεις αναστατώνουν την περιοχή κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου και εντάσεως μεγαλυτέρας ασφαλώς στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Θέλει λίγο προσοχή η εναλλαγή των εθνικών μας συναισθημάτων όταν πρόκειται για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Τη μία ημέρα είμαστε στα σύννεφα λόγω της επίσκεψης Πομπέο, την επόμενη στα τάρταρα, λόγω του τηλεφωνήματος Τραμπ – Ερντογάν και της εισβολής στη Συρία, και τη μεθεπόμενη πάλι στα σύννεφα γιατί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι στρέφονται κατά της Τουρκίας. 

«Βγήκα βουλευτής το 2012 με σταυρό από τον ελληνικό λαό. Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να εξέλεξε διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης;», αναρωτήθηκε η Ελένη Ζαρούλια στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, κατά την απολογία της στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Το ετήσιο Φόρουμ της Δημοκρατίας στην Αθήνα έχει εξελιχθεί σε σταθερό σημείο, απ’ όπου μπορούμε να αξιολογήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις. 

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι ο μόνος ηγέτης στη σύγχρονη ιστορία –Ανατολής και Δύσεως– που εμφορείται αποκλειστικώς από «επιχειρηματική» αντίληψη διαχειρίσεως των προκλήσεων εσωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων.

Σπανίζουν οι ψυχροί, ουδέτεροι όροι στον δημόσιο διάλογο, όσοι δεν εκφράζουν ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις και δεν επιλέγονται για να προκαλέσουν συναισθήματα και να υπαγορεύσουν συμπεριφορές.

Τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτή τη χώρα. Ειδικά αν θέλεις να την αλλάξεις. Το έχουμε ζήσει και ξαναζήσει το έργο. Εχουν συσσωρευθεί τόσα στραβά, τόσες παθογένειες εδώ και δεκαετίες, που όποιος θέλει να μεταρρυθμίσει έναν τομέα είναι αναγκασμένος να ισορροπήσει πάνω σε ένα πολύ τεντωμένο σχοινί.

Οσο συγκεντρώνει κανείς πληροφορίες για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού, τόσο βυθίζεται σε ένα καφκικό σύμπαν.

Η κυβέρνηση είναι πανίσχυρη, με άνετη βουλευτική πλειοψηφία και με την αντιπολίτευση σε αναζήτηση πορείας.

Τι θαύμαζε το εγχώριο και ξένο κατεστημένο στον τρόπο που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι μπορούσε να κάνει πολύ δύσκολα και αντιδημοφιλή πράγματα χωρίς να ανοίγει μύτη. Ή ότι, ακόμη καλύτερα, είχε την ικανότητα να τακτοποιεί ευαίσθητα ζητήματα «κάτω από το ραντάρ».

Οπως εξελίσσεται το προσφυγικό – μεταναστευτικό αποτελεί θανάσιμη απειλή για την Ελλάδα, καθώς το αδιέξοδο του προβλήματος είναι εμφανές.