ΣΧΟΛΙΟ

Ζούμε με αναβολές και παρατάσεις. Δίκες που δεν τελεσφορούν και βουλευτές που παραμένουν στη θέση τους χρήσιμοι για το κοινοβουλευτικό αλισβερίσι, άχρηστοι για την κοινωνία. Κρίσιμες υποθέσεις που κωλυσιεργούν, δοκιμάζοντας τις αντοχές σημαντικών θεσμών για τη λειτουργία του κράτους.

Καθώς έβγαινα από σταθμό του μετρό πριν από λίγες ημέρες, η ροή του πλήθους με οδήγησε προς την έξοδο από την οποία χωρούν καροτσάκια. Μόλις ακούμπησα το εισιτήριο στο ηλεκτρονικό «μάτι» της πύλης, μια νεαρή γυναίκα με προσπέρασε με ορμή, οι μπάρες άνοιξαν, έκλεισαν, και αυτή εξαφανίστηκε.

Εάν επιχειρούσε κανείς να αποκρυπτογραφήσει –με περιθώριο σφάλματος, εξυπακούεται– τις δημόσιες δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην Αγκυρα, θα έλεγε πως το Κυπριακό ήταν το θέμα ειδικής βαρύτητας. 

Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα αστικό κόμμα με παράδοση που δεν θα γίνει ποτέ ένα αμιγώς αρχηγικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Αλέξης Τσίπρας. 

Επί τέσσερα χρόνια, ο κ. Τσίπρας της Αριστεράς και της προόδου επέλεξε να συγκυβερνήσει τη χώρα με ένα κόμμα του εθνικολαϊκισμού και της οπισθοδρόμησης.

A​​λλη μία συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν θα έχει σήμερα στην Αγκυρα ο Αλέξης Τσίπρας. Οι επαφές είναι πάντα χρήσιμες, όπως είναι και η ενίσχυση των διαύλων επικοινωνίας σε όλα τα επίπεδα.

Π​​οιος ξέρει, μπορεί απλώς να είμαστε οι κομπάρσοι σε βίντεο κλιπ ή σε κάποιο, όχι πολύ πρωτότυπο, ταινιάκι: Ο πρωταγωνιστής, ψηλός, μελαχρινός, γεροδεμένος, βγάζει την κάσκα της μοτοσικλέτας, πλησιάζει μια γυναίκα και της λέει ξεσπώντας: «Ποια είσαι; Ποια είσαι για να σου απαντήσω;». Υστερα καβαλάει τη μηχανή και φεύγει.

Ο,τι συμβαίνει στο Ποτάμι και στους ΑΝΕΛ δεν είναι απότοκο μόνο της συμφωνίας των Πρεσπών, των τακτικισμών και των συναλλαγών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ευρύτερης κρίσης του πολιτικού συστήματος. 

M​​ε άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα Zeit, ο δημοσιογράφος Μίχαελ Τούμαν συγκρίνει τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με τον εκλιπόντα καγκελάριο Βίλι Μπραντ. Για την ακρίβεια, παραλληλίζει τη συμφωνία των Πρεσπών, «τη μοναδική καλή είδηση που στέλνει την Ευρώπη στον κόσμο εδώ και πολύ καιρό», όπως χαρακτηριστικά γράφει, με την Ostpolitik του Μπραντ και την προσέγγιση της τότε δυτικής Γερμανίας με την πρώην ανατολική.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα είναι από τα λίγα μέτωπα που δεν εγκυμονούν κινδύνους για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Για την Ελλάδα και την Κύπρο, όμως, η Τουρκία παραμένει πάντα επικίνδυνη.

Συνάντηση αναμένεται να έχει στην Κωνσταντινούπολη, την προσεχή Τρίτη, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και ερεθισμός αρχίζει να διαπερνά την εσωτερική πολιτική σκηνή. Δεν είναι παράδοξο, εάν ληφθεί υπ’ όψιν το κλίμα που δεσπόζει στην Αθήνα.

H χώρα δεν πρέπει να επιστρέψει στο παρελθόν, στην αναξιοκρατία που επικρατούσε για πολλά χρόνια στις Ενοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας. Η ζημιά που προκλήθηκε τότε ήταν πολύ μεγάλη. Ηταν πολύ πιο σημαντικό το τι «ομάδα» είσαι και με ποιον πολιτικό διατηρούσες στενή σχέση παρά το πόσο πραγματικά αξίζεις.