ΣΧΟΛΙΟ

Η Μεγάλη Βρετανία ήταν πάντοτε ένα υπόδειγμα για τους οπαδούς του δυτικού πολιτικού πολιτισμού. Οι θεσμοί άντεχαν στο πέρασμα των αιώνων, η πολιτική της αντιπαράθεση μπορούσε να γίνει σκληρή, αλλά ποτέ πέρα από κάποια όρια. 

Επιχαίρει ο Αμερικανός πρόεδρος με τα παθήματα του Γάλλου ομολόγου του. Και, αναλύοντας τη σκέψη του στο αχανές τουίτερ, πιστοποιεί πως ακούει ό,τι θέλει ν’ ακούσει και καταλαβαίνει ό,τι μπορεί να καταλάβει – και μόνο.

Εάν ο Αλεξης Τσίπρας ήθελε να περάσει στην Ιστορία ως «ο Ελληνας πρωθυπουργός που δεν φόρεσε γραβάτα», προφανώς το έχει κατακτήσει και δεν χρειάζεται να καταβάλει καμία επιπλέον προσπάθεια. Αρκεί να είναι –ως προς αυτό, τουλάχιστον– συνεπής. 

Το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται άμεσα από τη σταθερότητα και την ευημερία της Ευρώπης. Χωρίς μια αναπτυσσόμενη Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ελλάδα, με τα μεγάλα της προβλήματα άλυτα, θα είναι φύλλο στον άνεμο των μεγάλων διεθνών ανακατατάξεων. 

Η άκρως δημαγωγική και ως εκ τούτου απαράδεκτη τοποθέτηση του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ περί διδασκαλίας της «μακεδονικής» γλώσσας στην Ελλάδα, σε κάποιο μεταγενέστερο χρόνο –αν και ανασκευάσθηκε αργότερα–, ανέδειξε ότι και εάν ακόμη επικυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών, τα θέματα εντάσεως επί ουσιαστικότατων εθνικών θεμάτων δεν πρόκειται να εκλείψουν.

Μιλώντας στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε απολύτως βέβαιος για την αγαθότητα της διακυβέρνησής του, όπως οφείλει να εμφανίζεται κάθε πολιτικός που σέβεται τον καθρέφτη του…

​​Αν δεν συμβεί κάτι πολύ θεαματικό, η Ελλάδα ενδέχεται να περάσει από ένα μεγάλο πείραμα πολιτικής ανθρωπολογίας τα επόμενα χρόνια. Θα αναγκασθούμε δηλαδή να μάθουμε αν μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί σε συνθήκες απλής αναλογικής.

Καμιά φορά χρειάζονται τα μικροατυχήματα για να αντιλαμβάνεται κανείς πόσο τυχερός είναι που παραμένει αρτιμελής όντας κάτοικος αυτής της πόλης.

Οι αποκαλύψεις για τη δράση δύο κυκλωμάτων λαθρεμπορίας χρυσού που δρούσαν στην Ελλάδα ρίχνουν φως σε μία κρυμμένη πτυχή της ανθρώπινης τραγωδίας των τελευταίων χρόνων. 

Οκτώ και πλέον χρόνια από την αρχή της κρίσης, και με την κατάθεση του πρώτου «μεταμνημονιακού» προϋπολογισμού στη Βουλή, είναι θλιβερό ότι, παρά τις θυσίες των πολιτών, η οικονομία παραμένει αδύναμη και ευάλωτη.

Ο Στάμος Ζούλας ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και της οικογένειας της «Καθημερινής». Δεν ήταν απλώς ένας από τους μακροβιότερους διευθυντές της, αλλά κι ένας από τους λίγους που συνέδεαν την «παλιά» «Κ» της προδικτατορικής εποχής με τη σύγχρονη.

Είναι πολύς ο χρόνος που η ελλαδική Εκκλησία επιμένει ότι η τεράστια περιουσία της είναι μύθος διακινούμενος από υλιστές και αντικληρικαλιστές.