ΣΧΟΛΙΟ

Είναι ελαφρώς παράδοξο και υποκριτικό να γιορτάζεται η προ αιώνος λήξη ενός πολέμου –έστω του Μεγάλου, όπως τον αποκαλούσαν πριν ο Β΄ Παγκόσμιος αναλώσει και το υπόλοιπο της ανθρωπότητας– όταν σήμερα συνεχίζονται αμείωτοι δεκάδες «μικροί πόλεμοι», σε πολλές περιοχές του πλανήτη. 

Οι τελευταίες εμφανίσεις του πρωθυπουργού θυμίζουν Σεπτέμβριο 2014. Τότε που ο αντιπολιτευόμενος κ. Τσίπρας υποσχόταν στη ΔΕΘ τα πάντα στους πάντες: σκίσιμο μνημονίων, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, επαναφορά 13ης σύνταξης, αύξηση του βασικού μισθού, και γενικώς άκοπη επιστροφή στην εποχή της αστακομακαρονάδας.

Τα κέρδη του Αλέξη Τσίπρα από τη συμφωνία –ή «πρόθεση» για συμφωνία– με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο είναι προφανή.

Εισήλθε η Δύση μία φορά ακόμη σε περίοδο των άκρων, του διχασμού της πλέον ανηλεούς μορφής, όπως πιστοποιήθηκε στις ενδιάμεσες εκλογές της περασμένης Τρίτης στις ΗΠΑ, για την ανανέωση της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Κάτι σημαντικό δρομολογείται στις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ την ώρα που η Αγκυρα ανεβάζει τους τόνους σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο. Η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι κτίζεται ένας άξονας, που ξεκινάει από το Ισραήλ, περνάει από την Κύπρο και την Ελλάδα και καταλήγει στην Πολωνία. 

Ακόμα κι ένα βλέμμα κορεσμένο από τις πολλές σοκαριστικές φωτογραφίες που δημοσιεύονται στα ποικίλα ενημερωτικά μέσα. ακόμα κι ένας ψυχισμός ηττημένος από τον μιθριδατισμό και αδιάφορος πια, θα συγκλονίζονταν από την εικόνα της εφτάχρονης Τζαμάλ από την Υεμένη.

Με διαφορά ενός 24ώρου έγιναν δύο μαφιόζικες επιθέσεις, αυτήν την εβδομάδα, η μία στην Ακτή Κονδύλη και η άλλη στην Ανω Βούλα. 

Η απόφαση της κ. Αγκελα Μέρκελ να αποσυρθεί από την ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος της ισχυρότερης χώρας-μέλους της Ε.Ε. πολλαπλασιάζει την αβεβαιότητα παραμονές ενός έτους που, ούτως ή άλλως, θα έφερνε σημαντικές και απρόβλεπτες αλλαγές. 

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έθεσε προ ολίγων ημερών σε κίνηση τη διαδικασία αναθεωρήσεως του Συντάγματος. Πρόκειται για την τέταρτη κατά σειράν αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975. 

Ενας παλιός Ελληνας οικονομολόγος λέει συχνά ότι η ελληνική οικονομία είναι ρηχή, σαν τσιγαρόχαρτο.

Ο Ελληνισμός της Αμερικής περνάει μια πρωτόγνωρη και δομική κρίση. Χρειάζεται να αντιληφθούν άπαντες στην Αθήνα, στο Φανάρι και όπου αλλού ότι ο χρόνος τελειώνει.

Η υπόθεση Παπαντωνίου εξελίσσεται σε βαθιά απογοήτευση για όσα συνέβησαν στη χώρα την εποχή που πολλοί πιστεύαμε ότι η Ελλάδα έβρισκε τον δρόμο της στον σύγχρονο κόσμο.