ΣΧΟΛΙΟ

Εάν οι πολίτες της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας εγκρίνουν τη συμφωνία των Πρεσπών στο δημοψήφισμα της Κυριακής, η πολιτική ένταση που κυριαρχεί σήμερα στη γειτονική χώρα θα μεταφερθεί αμέσως στην Ελλάδα.

Αυτές οι εκλογές θα είναι αλλιώτικες από τις άλλες. Παράδοξο από μιαν άποψη, διότι το κύριο θέμα που κυριάρχησε την τελευταία οκταετία –με άλλα λόγια η ολοκλήρωση του προγράμματος «σωτηρίας» ή κατ’ άλλους της πλήρους υποθηκεύσεως της χώρας στους δανειστές– έκλεισε καθ’ ον τρόπο αυτό συνέβη.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε σαν ένας ροκ σταρ της ευρωπαϊκής και αμερικανικής Αριστεράς. Εξέφραζε ένα αντισυστημικό φαινόμενο και τη «μάχη κατά της λιτότητας». Οταν επισκεπτόταν τη Ρώμη ή το Παρίσι γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό από νέους και αριστερά στελέχη, που τον έβλεπαν σαν αντίπαλο της Μέρκελ και εκπρόσωπο της ρήξης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο. 

Το πρώτο λιντσάρισμα στο κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος είχε δύο πρωταγωνιστές, τρεις-τέσσερις ένστολους επίκουρούς τους και αρκετούς κομπάρσους, ενθουσιωδώς ταγμένους στο πλευρό των πρωταγωνιστών. 

Μ​​πορεί να επανεκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ έπειτα από όσα αποκαλύπτονται ή πρόκειται να αποκαλυφθούν γι’ αυτόν; Η απάντηση, όσο σοκαριστική και αν ακούγεται σε κάποιους, είναι «ναι». Για πολλούς λόγους.

Η πρώτη δημοσκόπηση του φθινοπώρου δηλώνει με ανησυχητικό τρόπο ότι ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας παραμένει ακίνητο, απόμακρο, αδιάφορο, κουρασμένο. 

Εξανέστη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι «δεν χάνει ευκαιρία να δυσφημεί την Ελλάδα στο εξωτερικό», λόγω δηλώσεων του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος την Τετάρτη. 

Η προεκλογική εκστρατεία άρχισε με τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και τις τοποθετήσεις των προέδρων των πολιτικών κομμάτων, ανεξαρτήτως της ημερομηνίας που θα διεξαχθούν οι εκλογές. 

Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πόσοι ακριβώς είναι οι Ελληνες που αναγκάσθηκαν να φύγουν στο εξωτερικό αυτά τα χρόνια της κρίσης. Γεγονός είναι, όμως, ότι όσοι και αν είναι τους χρειαζόμαστε πίσω, εδώ στην πατρίδα μας. Για πολλούς λόγους.

Απόπειρα χιούμορ; Επίδειξη κυνισμού; Επιχείρηση παραπλάνησης; Ή ένα επιπλέον πειστήριο της βεβαιότητας που διακατέχει την ελίτ του πλανήτη ότι τα Βαλκάνια κατοικούνται από χαμηλής στάθμης ανθρώπους, ευέξαπτους μεν, εύκολα χειραγωγήσιμους δε; 

Τ​​ην περασμένη εβδομάδα άλλο ένα τοτέμ της μεταπολίτευσης θάφτηκε στο σχετικό «νεκροταφείο». Ο λόγος για τον αντιαμερικανισμό, που είναι ένα από τα δομικά στοιχεία της μυθολογίας μας μετά την πτώση της χούντας και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μερικές φορές οι εικόνες μετράνε περισσότερο από τα λόγια.

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μία φωτογραφία της Μάγδας Φύσσα σε αίθουσα δικαστηρίου. Αδειες θέσεις, και εκείνη μόνη της, στο βάθος, μαυροντυμένη, με αυτό το είδος της συντριβής στο πρόσωπο που δεν είναι παροδικό αλλά έχει σμιλέψει τα χαρακτηριστικά για πάντα.