ΣΧΟΛΙΟ

«Πληρώνω λιγότερη εφορία από τη γραμματέα μου», είχε πει ο δισεκατομμυριούχος Αμερικανός επιχειρηματίας, γνωστός και για τη μεγάλη φιλανθρωπική δράση του, Γουόρεν Μπάφετ, για να περιγράψει την αδικία του φορολογικού συστήματος.

Μπορεί να μην είμαστε σίγουροι για το πώς γεννήθηκε ο κορωνοϊός ούτε πότε θα πάψει να μας ταλαιπωρεί.

Απέσπασε ανυπόκριτους επαίνους διεθνώς για την επιτυχή αντιμετώπιση της πρώτης φάσεως της πανδημίας του κορωνοϊού, και αυτός ο νέος άθλος ενίσχυσε την αντίληψη περί του θαύματος, που συνοδεύει ως προσδιορισμός τη χώρα της εδώ και δύο δεκαετίες.

Το πράγμα έχει αγριέψει. Δεν είναι πλέον τόσο εύκολο να είσαι μια «πολύφερνη νύφη» στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Ολοι θέλουμε να επιστρέψουμε στην περίφημη κανονικότητα, ει δυνατόν και αύριο, και παρότι δύσκολα θα συμφωνούσαμε για τον ορισμό και το περιεχόμενό της.

Η αυριανή παρέλαση θα έπρεπε να ανοίξει ή να κλείσει με τους σημερινούς μας ήρωες, τους γιατρούς, νοσηλευτές, ανθρώπους του ΕΚΑΒ που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή εναντίον της πανδημίας.

Εντελώς διαφορετική τη φανταζόμασταν πέρυσι τέτοιον καιρό την εβδομάδα που διανύουμε, με την 25η Μαρτίου της εμβληματικής επετείου στην καρδιά της.

«Λυπάμαι που έχουμε αναγάγει έναν τρομοκράτη, ο οποίος έχει καταδικαστεί όχι μόνο από την ελληνική δικαιοσύνη αλλά και στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών για τη δράση του, σε ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής ζωής. Είναι πραγματικά θλιβερή κατάντια αυτή».

Τα κύματα της πανδημίας και η συμπεριφορά της κοινωνίας και των πολιτικών αναδεικνύουν –σαν πείραμα σε εργαστήριο– τα θετικά και τα αρνητικά της δημόσιας ζωής, και τους φαύλους κύκλους στους οποίους αυτή καθηλώνεται.

Ζούμε εντέλει και το παράδοξο αυτό. Οι μεγαλύτερες πολιτικοοικονομικές οντότητες της Δύσεως –οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση– διανύουν φάση κρίσεως ηγεσίας της πλέον σοβαρής μορφής.

Είναι σημαντικό, αλλά όχι εύκολο, να διατηρήσουμε την πίστη μας στην Ευρώπη. Οταν «κατασκευάστηκε» η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν σχεδιάστηκε ούτε για πανδημίες ούτε για κρίσεις χρέους. Δυστυχώς.

Δεν είναι επινόηση του χριστιανισμού η νηστεία. Είναι μια πρακτική –της ψυχής, όχι του στομάχου– για την οποία μας μιλάει ήδη ο Ηρόδοτος σαν επισκέπτης της Αιγύπτου.