ΣΧΟΛΙΟ

Ιστορικό παράδοξο αποτελεί η τριμερής συμφωνία Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν στο θέμα της Συρίας, που επετεύχθη σε επίπεδο υπουργών επί των Εξωτερικών των τριών κρατών, την επομένη της δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη στην Αγκυρα Αντρέι Καρλόφ.

Επιτροπεία, επιτήρηση, κηδεμονία, όποιον όρο κι αν επιλέξουμε για να περιγράψουμε τη σχέση ασφυκτικής εξάρτησης της χώρας από τους πιστωτές της, το νόημα παραμένει βαρύτατο.

​​Σε αυτόν τον τόπο υπήρχαν πάντοτε δύο Ελλάδες.

«Φτωχαίνουν νομίζω τα πράγματα. Δεν λέω φτηναίνουν, φτωχαίνουν», είχε πει ο Μάριο Βίτι σε συνέντευξή του στην «Κ» (4/2/2013).

Η σχέση μεταξύ Ελλάδος, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ευρωπαϊκών θεσμών μοιάζει πλέον με τη γνωστή σπαζοκεφαλιά, όπου πρέπει να υπολογίσουμε πώς θα μεταφέρουμε έναν λύκο, ένα πρόβατο και μια μπάλα σανό στην άλλη όχθη του ποταμού χωρίς απώλειες: εάν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις, κάποιος θα φάει κάποιον.

Μετέβη στις Βρυξέλλες χθες ο κ. Αλέξης Τσίπρας για διαπραγματεύσεις με τους ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, καθώς επίσης με τους επικεφαλής της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σκοπεύοντας να θέσει θέμα εξόδου του ΔΝΤ από το «κουαρτέτο» με το οποίο διαπραγματεύεται η χώρα μας τη δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος.

Μακάρι τη σιγουριά του κ. Αλ. Τσίπρα ότι έχουμε επιτέλους, έπειτα από πολλά χρόνια, τον πρώτο αναπτυξιακό και αισιόδοξο προϋπολογισμό να μπορούσαν να τη συμμεριστούν και όσοι θα κληθούν να τον υλοποιήσουν.

Ο​​μολογώ ότι δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του κ. Τσίπρα.

Υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό από το αν είναι ή όχι «επικοινωνιακό τρικ» ή «πολιτική απάτη» το διάγγελμα του πρωθυπουργού. Αν είναι «προάγγελος εκλογών» ή αν δηλώνει τον «πανικό της κυβέρνησης».

Τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας χωρίζουν δύο κόσμους. Και όμως δεν είναι σταθερά: είναι πορώδη και ενίοτε μετακινούμενα και επικίνδυνα.

Ξαναδιάβαζα χθες προσεκτικά τα όσα δήλωσε αξιωματούχος του ΔΝΤ στην ενημέρωση που έκανε μετά το Eurogroup της Δευτέρας. Και αναρωτιέμαι αν διαβάζουμε όλοι τις ίδιες δηλώσεις…

Για όσους πιστεύουν στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, τους λεγόμενους ευρωπαϊστές, τα συναισθήματα που προκάλεσαν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία και των επαναληπτικών προεδρικών εκλογών στην Αυστρία είναι ανάμεικτα.