ΣΧΟΛΙΟ

Χθες, ο Αλ. Φλαμπουράρης παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση λανθασμένα εκτίμησε πως οι Ευρωπαίοι θα υποχωρούσαν μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία –εννοώντας προφανώς το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά και του δημοψηφίσματος–, προσθέτοντας ότι ήταν λάθος και η εκτίμηση για τις δυνατότητες του ευρωπαϊκού Νότου να αντισταθεί.

Ο κ. Τσίπρας βλέπει τώρα τα δόντια του αχαλίνωτου κτήνους του λαϊκισμού. Το τάισε, το χάιδεψε, το θέριεψε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που ακολούθησε από την ώρα που ήταν αρχηγός του 3% έως το δημοψήφισμα. Ποτέ δεν σκέφτηκε τι θα έπρεπε να κάνει εάν του έπεφτε ο κλήρος της διακυβέρνησης της χώρας, την οποία με τόσο πάθος διεκδίκησε.

«Για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη. Για τον σκοπό αυτό απαιτείται πολιτική δέσμευση, αλλά και η τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να την υλοποιήσει». Η σημείωση αυτή στο νέο πρόγραμμα της Ελλάδας με τους δανειστές συνοψίζει το παράδοξο και των προηγούμενων δύο προγραμμάτων…

Συνομολόγησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ μία νέα συμφωνία με τους δανειστές της χώρας και αναμένεται να ψηφισθεί σήμερα από την ολομέλεια της Βουλής.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας, τα τείχη που προστάτευαν τις πόλεις δεν κατάφερναν ποτέ να αναχαιτίσουν μέχρι τέλους όσους αποφασισμένους τα πολιορκούσαν. Το πρώτο κύμα έσπαγε πάνω τους, το δεύτερο επίσης, μπορεί και το τρίτο.

​​Η ελληνική  (ιδιωτική) τηλεόραση έχει ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το πού έχει οδηγηθεί σήμερα η χώρα.

Ανέκαθεν στην Ελλάδα ο δημόσιος διάλογος αφορούσε τα μεγάλα, εκείνα τα θέματα που θα έλυναν τα προβλήματα της χώρας, της Ευρώπης, του πλανήτη, οριστικά και με μια κίνηση.

Πριν από λίγο καιρό, πολλοί Ελληνες κοίταζαν προς την Τουρκία ευχόμενοι κι αυτοί να είχαν έναν ισχυρό ηγέτη ο οποίος θα συγκρουόταν με ντόπια συμφέροντα και με ξένες δυνάμεις –και δη τις ΗΠΑ– και θα χάραζε νέα πορεία για τη χώρα του, καθιστώντας την περιφερειακή δύναμη.

Υστερα από περιπλάνηση πέντε ετών και πλέον, φαίνεται ότι φθάνουμε σταδιακώς στο τέλος των πάσης φύσεως ψευδαισθήσεων. Δεν πρόκειται απλώς για την κρατούσα αντίληψη ότι στη διάρκεια της εξαμήνου ασκήσεως της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ διαλύθηκε η ψευδαίσθηση ότι μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» μπορούσε να αυτενεργήσει κινούμενη εκτός του ασφυκτικού πλαισίου των Μνημονίων.

Αποκαμωμένοι από την εξάμηνη ιλαροτραγωδία της λεγόμενης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και αποχαυνωμένοι από τη ζέστη, οι Ελληνες πολίτες που διατηρούν ακόμη την αίσθηση της πραγματικότητας περιμένουν με δικαιολογημένο σκεπτικισμό την επόμενη φάση.

Το συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε τις επιτυχίες στον αθλητισμό σαν εθνικό ψυχοτρόπο και σαν πιστοποιητικό υπεροχής. Δεν είμαστε η μοναδική χώρα όπου συμβαίνει αυτό. Ισα ίσα· η εθνική (ή και εθνικιστική) χρήση και κατάχρηση των αθλητικών νικών είναι οικουμενικό γνώρισμα και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τεράστια διάδοση των αναβολικών…

«Θα ήταν εγκληματικό να κηλιδωθεί η Αριστερά από την ψήφιση ενός Μνημονίου», σύμφωνα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Προφανώς η πρόεδρος της Βουλής ζύγισε μέσα της το κόστος ανάμεσα στο κόμμα, την υπογραφή της συμφωνίας και την πορεία της χώρας, και κατέληξε ότι η πλάστιγγα γέρνει προς την πλευρά του κόμματος και όχι της χώρας.